O ile modele X-T10, X-T20 i X-T30 (II) były wizualnie wyraźnie do siebie zbliżone, w X-T50 zmodyfikowano nieco kształt obudowy (głównie uchwytu) i lekko ją powiększono. Nowy aparat jest o 5.4 mm szerszy, 2 mm grubszy i 1.2 mm wyższy od X-T30 (II), a także 55 gramów cięższy, przy czym nadal naszym zdaniem mamy do czynienia ze stosunkowo niewielkim urządzeniem. Zachowano stylistykę retro, charakteryzującą większość bezlusterkowców Fujifilm X. Na pochwałę zasługują materiały wykorzystane do budowy korpusu (elementy ze stopu magnezu) oraz ich spasowanie. Zabrakło jednak uszczelnień, podobnie zresztą jak w poprzednich modelach tej serii.

Zasilanie i złącza

----- R E K L A M A -----

X-T50 zasilany jest akumulatorem o oznaczeniu NP-W126S i parametrach 7.2 V oraz 2200 mAh, stosowanym w wielu innych modelach Fujifilm. Ładowanie odbywa się poprzez złącze USB-C w aparacie, bądź w opcjonalnej ładowarce BC-W126S. Według producenta pojemność tego akumulatora wystarcza na wykonanie ok. 305 zdjęć w trybie normalnym lub 390 w ekonomicznym. Według naszych obserwacji, w plenerze wydajność wyniosła ok. 370-380 zdjęć. Gniazdo baterii jest zabezpieczone przed przypadkową próbą włożenia akumulatora w nieprawidłowy sposób.

Zdjęcia i filmy zapisywane są na kartach SD/SDHC/SDXC, z wykorzystaniem standardu UHS-II. Gniazdo karty pamięci i komora baterii znajdują się na spodzie korpusu.

Złącza komunikacyjne zgromadzono na lewej ściance, mianowicie:

• wejście mikrofonu mini jack 3.5 mm (z możliwością podłączenia wężyka spustowego innych producentów),
• gniazdo USB typu C (USB3.2 Gen1), pozwala również podłączyć słuchawki przez odpowiednią przejściówkę,
• wyjście mikro HDMI (typ D).

Do testowanego aparatu, Fujifilm nie przewidziało możliwości podłączenia żadnego dodatkowego uchwytu. W razie potrzeby, takiego akcesorium pozostaje szukać w ofercie innych firm, np. Smallrig.

Przyciski

Układ elementów sterujących został nieco zmodyfikowany względem poprzednika. Ich opis zaczniemy jak zwykle od górnej ściany urządzenia.

Po lewej stronie gorącej stopki znajdziemy pokrętło symulacji analogowych klisz Fujifilm. Umieszczono na nim następujące pozycje:

• STD - Standard/Provia,
• V - Velvia,
• S - Astia,
• CC - Classic Chrome,
• RA - Reala Ace,
• NC - Classic Neg,
• NN - Nostalgic Neg,
• A - Acros,
• FS1, FS2, FS3 - nastawa pozwalająca zaprogramowanie dowolnego filtra pod tymi pozycjami,
• C - możliwość ustawienia symulacji w menu aparatu.

Warto dodać, że środkowy segment, czyli koło z napisem "FILM" pozostaje nieruchome przy korzystaniu z tego pokrętła. U jego podstawy natomiast, znajdziemy przełącznik umożliwiający podniesienie lampy błyskowej.

Po prawej stronie gorącej stopki mamy pokrętło czasów naświetlania. Oprócz pozycji numerycznych (od 1 s do 1/4000 s, co 1 EV) mamy dodatkowe nastawy: A - automatyczny dobór czasu, B - tryb bulb (długie naświetlania) oraz T - regulacja czasu za pomocą pokrętła sterującego. U jego podstawy umieszczono przełącznik pozwalający aktywować tryb automatycznej pracy aparatu. Obok odnajdziemy pokrętło kompensacji ekspozycji, pozwalające na regulację tego parametru w zakresie ±3 EV, co 1/3 EV. Dodatkowo, ustawienie C pozwala na poszerzenie zakresu do ±5 EV, wówczas regulacji dokonujemy wybranym pokrętłem sterującym. Wyżej umieszczono przycisk migawki, który posiada gwintowany otwór, służący do wkręcania mechanicznego wężyka spustowego. Guzik migawki otacza włącznik aparatu, a obok niego leży jeszcze nieoznaczony przycisk funkcyjny. Na samej górze widzimy także przednie pokrętło nastawcze.

Spójrzmy teraz na tylną ściankę aparatu

Z lewej strony widzimy przycisk trybów migawki DRIVE, dający dostęp do zdjęć seryjnych, trybu panoramicznego czy wielokrotnej ekspozycji. W trybie odtwarzania pozwala natomiast na kasowanie zdjęć lub filmów. Obok niego znajduje się guzik wejścia do trybu odtwarzania.

Symetrycznie po obu stronach okienka wizjera umieszczono pokrętło regulacji dioptrii oraz guzik "view mode" (oznaczony tylko w menu), za pomocą którego możemy wybrać tryb wyświetlania:

• tylko LCD,
• tylko EVF,
• tylko EVF (aktywowany czujnikiem zbliżeniowym),
• LCD/EVF (wybór czujnikiem zbliżeniowym).

Dalej na prawo umieszczono przycisk AF ON oraz tylne pokrętło sterujące. Idąc w dół widzimy guzik AEL (blokady ekspozycji) oraz wciskany dżojstik, który pozwala bezpośrednio zmieniać położenie punktu AF, a także na nawigację w menu. Na dole znajdziemy jeszcze guziki MENU/OK oraz DISP/BACK. Na prawej krawędzi korpusu, z boku wypustki pod kciuk, umieszczono przycisk menu podręcznego Q.

Z przodu korpusu mamy przycisk zwalniający blokadę bagnetu oraz przełącznik trybów ustawiania ostrości: AF pojedynczy, AF ciągły, manualne ogniskowanie. Widać także wspomniane wcześniej przednie pokrętło nastawcze.

W Fujifilm X-T50 znajdziemy całkiem sporo programowalnych przycisków. Dodatkowo, konfigurować możemy gesty wykonywane na dotykowym ekranie. Możliwości aparatu w tym zakresie przedstawia poniższy film.

Menu

Menu aparatu jest analogiczne do tego, które znaleźć możemy w większości aktualnych bezlusterkowców Fujifilm. Opcje zgromadzono w siedmiu zakładkach: ustawienia jakości obrazu, AF/MF, zdjęć, lampy, filmu, konfiguracji oraz odtwarzania zdjęć (aktywne w trybie odtwarzania), dodatkowo mamy także sekcję „My menu”. Zawartość tej ostatniej ustalamy dodając odpowiednie pozycje (maksymalnie 16) z pierwszych pięciu zakładek.

Menu jakości obrazu:

Menu ustawień AF/MF:

Menu ustawień zdjęć:

Menu lampy błyskowej:

Menu konfiguracji:

Menu ustawień sieci i USB:

Menu odtwarzania:

Ważnym elementem obsługi jest menu podręczne aktywowane klawiszem Q. Jego wciśnięcie powoduje wyświetlenie na ekranie siatki, za pomocą której możemy podglądać i zmieniać wiele parametrów aparatu. Istotną jego zaletą jest możliwość samodzielnego określenia liczby używanych slotów (4, 8, 12 lub 16) oraz wyboru poszczególnych, znajdujących się w nich funkcji. Co więcej, konfigurujemy je osobno dla trybu fotografowania oraz filmowania. Możliwości w tym zakresie przedstawia poniższy film.

Wyświetlacz

Fujifilm X-T50 został wyposażony w dotykowy, 3-calowy wyświetlacz LCD, o nieco wyższej niż w przypadku poprzednika rozdzielczości 1 840 000 punktów i proporcjach boków 3:2. Ekran ma mechanizm pozwalający na odchylanie w jednej płaszczyźnie: ok. 45 w dół i 90 stopni w górę. Wykonywanie zdjęć z niskiej, bądź wysokiej perspektywy nie stanowi zatem żadnego problemu.

Wyświetlany obraz jest naprawdę dobrej jakości, a jego wyrazistość i kolorystyka stoją na zadowalającym poziomie. Również w pełnym słońcu nie odnotowaliśmy większych problemów. W menu aparatu możliwa jest regulacja jasności ekranu oraz nasycenia kolorów w skali ±5 jednostek.

Przycisk DISP/BACK służy między innymi do przełączania pomiędzy różnymi konfiguracjami ekranu w trybie podglądu na żywo oraz przy przeglądaniu zdjęć.

W trybie podglądu na żywo do dyspozycji mamy następujące widoki:

• wyświetlacz INFO (z dokładnym, procentowym wskaźnikiem naładowania akumulatora),
• informacje wybrane przez użytkownika,
• brak informacji.

Tak, jak już zdążyło nas do tego przyzwyczaić Fujifilm, w menu aparatu możemy dość dokładnie określić, jakie elementy będą widoczne na ekranie w trybie użytkownika. Dość długa lista obejmuje m.in. cyfrową poziomicę, histogram, wskaźnik odległości (AF i MF), dane ekspozycji, tryb ostrości i pomiaru światła, czy wskaźnik naładowania akumulatora. Osobno włączamy siatkę kadrowania (3 rodzaje) oraz tryb "astrofotografii" (wyświetlanie informacji w czerwonej tonacji).

W trybie przeglądania zdjęć dostępne widoki to:

• informacje włączone,
• informacje wyłączone,
• szczegółowe informacje (3 ekrany),
• ulubione.

Zdjęcia można powiększać (przy pomocy tylnej rolki, jej wciśnięcie uruchamia podgląd 100%) lub przeglądać w postaci miniaturek (3×3 lub 10×10). Istnieje także możliwość przewijania zdjęć w powiększeniu, wykorzystując przednie pokrętło sterujące.

Warto napisać o tym, jakie możliwości oferuje dotykowy interfejs w X-S20. Możliwa jest na przykład, przy korzystaniu z wizjera elektronicznego, zmiana punktu AF wybierając go palcem na ekranie LCD. Oprócz tego, standardowo, mamy możliwość wskazania położenie ramki ostrości. Można to połączyć z automatycznym wyzwalaniem migawki. Dotykowo możemy też obsługiwać menu podręczne Q, ale nie główne.W X-T50, podobnie jak u poprzednika, znalazły się też gesty, które wykonać możemy na ekranie LCD w trybie fotografowania. Te także są konfigurowalne.

W trybie przeglądania, funkcja dotykowa umożliwia przeglądanie zdjęć, oraz ich powiększanie i zmniejszanie.

Jeśli mamy aktywne przełączanie obrazu z ekranu na wizjer, zbliżenie palca do wyświetlacza często powoduje wzbudzenie czujnika oka i wyłączenie wyświetlacza. Przydałaby się opcja w menu, regulująca czułość tego sensora (tak jak np. w bezlusterkowcach Panasonika).

Filmowanie

Tryb filmowania został przetestowany w tym materiale.

Wizjer

W modelu X-T50 wykorzystano identyczny jak u poprzednika wizjer elektroniczny o rozmiarze 0.39 cala, wykonany w technologii OLED. Pokrywa on 100% kadru i oferuje powiększenie 0.62x oraz rozdzielczość 2.36 mln punktów. Wizjer wyposażony został także w korekcję dioptrii (od −4 do +2) oraz czujnik zbliżeniowy. Czas przełączenia obrazu pomiędzy ekranem a celownikiem to ok. 0.5 sekundy.

Do dyspozycji mamy dwa ekrany: z informacjami i bez, a przełączamy się między nimi przyciskiem DISP/BACK. W menu aparatu dostępna jest opcja, która powoduje, że po obróceniu aparatu do pozycji pionowej, opisy również zmieniają położenie.

Obraz wyświetlany w wizjerze charakteryzuje się całkiem dobrą jakością i szczegółowością. W dobrych warunkach oświetleniowych sprawdza się zadowalająco i oferuje płynny obraz. Gdy jednak światła zaczyna brakować, szybko pojawia się pewne smużenie. Przede wszystkim, rozczarowuje nieduże powiększenie obrazu, które nie daje zbyt wysokiego komfortu kadrowania.

W menu do wyboru mamy trzy tryby wyświetlania obrazu w wizjerze / LCD:

• priorytet słabego oświetlenia,
• priorytet rozdzielczości,
• priorytet liczby kl/s – 100 kl/s.

Mimo starań, nie udało nam się dostrzec różnicy pomiędzy tymi ustawieniami, ani związanymi ze szczegółowością, ani zaszumieniem w ciemnym otoczeniu.