Główne cechy testowanego aparatu to:

• zmiennoogniskowy obiektyw o jasności f/1.8–4 i zakresie ogniskowych 18–50 mm (w ekwiwalencie dla formatu 35 mm),
• matryca EXMOR RS BSI CMOS o wielkości 1 cala oraz rozdzielczości 20.1 miliona pikseli,
• tryb seryjny 24 kl/s,
• odchylany i obrotowy dotykowy ekran LCD,
• wbudowany filtr neutralny o mocy 3 EVDzięki przegubowi, ,
• łączność WiFi oraz Bluetooth.

Pod względem wielkości ZV-1 II przypomina modele z serii RX100. W praktyce okazuje się o ok. 4 mm szerszy i 2 mm wyższy od RX100 VII, choć ogólny gabaryt obu modeli wciąż pozostaje podobny. Nadal bowiem mamy do czynienia z niewielkim aparatem, który łatwo zmieścimy w kieszeni bluzy.

----- R E K L A M A -----

ZV-1 II został wykonany z tworzyw sztucznych, a jakość zarówno materiałów, jak i spasowania poszczególnych elementów korpusu robi generalnie dobre wrażenie. Jednak naszym zdaniem, seria RX100 prezentowała wyższy poziom w tej kategorii, co było widać po wykorzystaniu np. aluminiowych obudów. Obiektywnie można się przyczepić do skrzypiącego duetu obrotowego wybieraka wraz z przyciskiem środkowym, umieszczonych na tylnej ściance. Również tubus wysuniętego obiektywu nie wydaje się odpowiednio stabilny. Podobnie jak RX-y, także modele ZV-1 nie zostały zabezpieczone przed niekorzystnym działaniem kurzu czy wilgoci.

Jeśli chodzi o wygląd obudowy ZV-1 II, bardzo mocno przypomina ona poprzednika. Mamy praktycznie taki sam korpus i zestaw elementów sterujących. Poniższe zdjęcia pokazują porównanie nowego ZV-1 II (z lewej) oraz poprzednika.

Da się jednak zauważyć kilka niezbyt dużych modyfikacji. Jedną zmianę można dostrzec na spodzie aparatu – przesunięto bowiem gwint statywowy, by płytka statywu, nawet tak duża jak Manfrotto 410PL, nie kolidowała z klapką baterii i karty.

Druga modyfikacja dotyczy nakładki na uchwyt na przedniej ściance oraz „łatki” pod kciuk na tylnej. O ile nie zmienił się ich kształt, to gumę zastąpiono niestety plastikiem. Efektem tego aparat stał się bardziej śliski i nieco trudniej go utrzymać.

Mamy jeszcze jedną zmianę – inne wykończenie panelu osłaniającego mikrofon na górnej ściance – która jednak z perspektywy fotografowania jest w zasadzie bez znaczenia.

Zerknijmy na kolejne porównanie, tym razem z głównym konkurentem – ze względu na podobieństwo zakresu ogniskowych – czyli Canonem V1. Różnica w wielkości okazuje się spora, Canon jest wyższy o 8 mm, szerszy o prawie 13 mm i grubszy o blisko 6 mm od ZV-1 II, waży też 134 gramy więcej. Widać natomiast, że przy wysuniętych obiektywach oba urządzenia praktycznie wyrównują się pod względem grubości – tubus w ZV-1 II mocniej wysuwa się z obudowy, niż w przypadku PowerShot-a V1.

Obiektyw

W aparacie zastosowano obiektyw Zeiss Vario-Sonnar T* o jasności f/1.8–4 i zakresie ogniskowych 6.9–17.6 mm (18–50 mm dla ekwiwalentu małoobrazkowego), czyli o 2.55-krotnym powiększeniu optycznym. Zbudowany jest z 9 elementów w 9 grupach, spośród których 5 soczewek jest asferycznych. Obiektyw ma 7-listkową przysłonę.

Spójrzmy, jak rozkłada się maksymalny otwór względny w zależności od użytej ogniskowej.

Zależność światłosiły od długości ogniskowej obiektywu (ekw.)
18 mm	19 mm	21 mm	23 mm	24 mm	28 mm	34 mm	35 mm
f/1.8	f/2	f/2.2	f/2.5	f/2.8	f/3.2	f/3.5	f/4

Obiektyw w pozycji najszerszego kąta widzenia

Obiektyw w pozycji tele

Przednia soczewka obiektywu jest zabezpieczona specjalną osłoną, która automatycznie otwiera się podczas uruchamiania aparatu. W menu znajdziemy dwa ustawienia szybkości zmiany ogniskowej: normalna i duża.

Poniżej prezentujemy przykładowe zdjęcia wykonane na skrajnych nastawach ogniskowych obiektywu:

Dla osób, które chciałyby osiągać większe przybliżenia, producent przewidział dodatkowe opcje:

• wyraźny zoom (literka C) – powiększanie obrazów z mniejszymi zniekształceniami (1.5 i 2x),
• zoom cyfrowy (literka D) – standardowe powiększenie cyfrowe (do 4x).

Aparat oferuje całkowite cyfrowe 11-krotne powiększenie (czyli odpowiednik 200 mm dla formatu małoobrazkowego) przy zachowaniu pełnej rozdzielczości. Oczywiście w teorii, bo w praktyce musi być ona sztucznie zwiększana.

Poniżej prezentujemy przykładowe zdjęcia wykonane przy maksymalnych nastawach cyfrowego powiększenia dla pełnej rozdzielczości zdjęć.

Ogniskowa 50 mm + zoom cyfrowy (wyraźny) 2x

Ogniskowa 50 mm + zoom cyfrowy 4x

Aparat ZV-1 II, tak jak i poprzednie konstrukcje z rodziny RX100, nie posiada dedykowanego trybu makro. Minimalna odległość ogniskowania (od środka przedniej soczewki) dla najszerszego kąta to 5 cm, a dla pozycji tele - ok. 13 cm. Zmierzona skala odwzorowania wyniosła ok. 1:8.5. Przyjmując współczynnik krotności ogniskowej matrycy 2.7 – realne powiększenia obrazu w tym trybie, odniesione do formatu małoobrazkowego, wynosi 1:3.1.

Poniżej prezentujemy przykładowe zdjęcie wykonane w trybie makro dla największego możliwego przybliżenia.

Elementy sterowania

Pod względem operowania aparat ZV-1 II praktycznie nie różni się od swojego poprzednika. Poniżej zamieszczamy opis poszczególnych elementów sterujących.

Przednia ścianka aparatu to miejsce zajmowane w znakomitej większości przez obiektyw. O ile w modelach serii RX był on otoczony ruchomym pierścieniem funkcyjnym, w serii ZV-1 niestety z niego zrezygnowano. Po lewej stronie obiektywu znajduje się dioda oświetlająca fotografowany motyw w wypadku niedostatecznej ilości światła zastanego oraz sygnalizująca pracę samowyzwalacza. Spójrzmy teraz na górną ściankę aparatu.

Na prawo od mikrofonu mamy włącznik zasilania, pośrodku którego umieszczono małą diodę sygnalizującą status aparatu. Obok niego umieszczono przycisk przełączający pomiędzy trybem fotografowania, filmowania oraz filmowania w zwolnionym i przyspieszonym tempie. Dalej na prawo widzimy spory, czerwony guzik rejestracji wideo. Wyżej zlokalizowano spust migawki z dźwignią kontroli zoomu oraz mapowalny guzik C1 (domyślnie: rozmywanie tła). Przejdźmy teraz do tylnego panelu ZV-1 II.

Patrząc od góry, mamy tu następujące przyciski:

• menu podręczne Fn / wyślij do smartfonu,
• wejście do głównego MENU aparatu,
• wybierak czterokierunkowy, który także pełni funkcję pokrętła sterowania, oferuje standardowo następujące opcje szybkiego dostępu:
  • górny – DISP - zmiana informacji wyświetlanych na ekranie LCD,
  • dolny – kompensacja ekspozycji,
  • lewy – tryb wyzwalania migawki (zdjęcia seryjne, samowyzwalacz, bracketing),
  • prawy – funkcyjny,
• odtwarzania,
• funkcyjny / kasowanie zdjęć i filmów.

Dolna ścianka została wykorzystana na umiejscowienie gwintu statywowego oraz komory akumulatora i karty pamięci. Położenie gwintu statywowego nie jest zgodne z osią obiektywu. Jak już wspominaliśmy wyżej, dokręcenie praktycznie dowolnej płytki statywywej nie zablokuje nam dostępu do karty pamięci i akumulatora.

Zasilanie i złącza

Aparat zasilany jest z dedykowanego akumulatora o oznaczeniu NP-BX1 i parametrach 3.6 V oraz 1240 mAh. Aparat ładowany jest przez port USB albo w specjalnej (opcjonalnej) ładowarce ACC-TRBX. W komplecie z aparatem niestety nie dostajemy zasilacza USB.

Pojemność akumulatora według producenta pozwala na wykonanie 290 zdjęć. W plenerze uzyskiwaliśmy ok. 250 zdjęć na jednym ładowaniu, a zatem nieco mniej niż deklarowano. Gniazdo baterii jest zabezpieczone przed przypadkową próbą włożenia akumulatora w nieprawidłowy sposób.

W komorze baterii jest też miejsce na zainstalowanie karty pamięci standardu Secure Digital (SD, SDHC i SDXC) lub Memory Stick (Duo, PRO Duo, PRO Duo HS oraz PRO-HG Duo).

ZV-1 II posiada 3 złącza umieszczone na bocznej ściance. Są to:

• wejście mikrofonowe (mini jack 3.5 mm),
• złącze USB 2.0 (wtyk USB-C),
• wyjście HDMI (złącze mikro HDMI typu D).

Wyświetlacz

W aparacie wykorzystano ruchomy 3-calowy wyświetlacz XtraFine TFT LCD o mało wygórowanej, jak na dzisiejsze standardy rozdzielczości 921.6 tysięcy punktów. Dzięki przegubowi można go odchylać i obracać w szerokim zakresie kątów. Jasność ekranu regulujemy w zakresie 5-stopniowej skali. Aparat został też wyposażony w opcję „Słoneczny dzień”, która powoduje maksymalne rozjaśnienie ekranu.

Jakość wyświetlanego obrazu jest tylko przyzwoita – jak na dzisiejsze standardy pozostaje pewien niedosyt. Przy silnym słońcu należy maksymalnie rozjaśnić ekran, bowiem widoczność obrazu mocno spada. Odbicia otoczenia są niestety bardzo wyraźne i przeszkadzają w kadrowaniu.

Na plus zaliczamy obecność interfejsu dotykowego o wysokiej funkcjonalności. Za jego pomocą możemy obsługiwać menu główne, podręczne i tryb odtwarzania, a także przesuwać punkt ostrości, zoom-ować i wyzwalać migawkę.

Wizjer

Podobnie jak u poprzednika, w ZV-1 II nie zastosowano wizjera. W przypadku urządzenia adresowanego do osób filmujących, takie podejście nie powinno specjalnie dziwić.