Sony FE 24-105 mm f/4 G OSS - test obiektywu
8. Winietowanie
| A7R III, APS-C, JPEG, 24 mm, f/4.0 | A7R III, APS-C, JPEG, 24 mm, f/5.6 |
|
|
| A7R III, APS-C, JPEG, 40 mm, f/4.0 | A7R III, APS-C, JPEG, 40 mm, f/5.6 |
|
|
| A7R III, APS-C, JPEG, 70 mm, f/4.0 | A7R III, APS-C, JPEG, 70 mm, f/5.6 |
|
|
| A7R III, APS-C, JPEG, 105 mm, f/4.0 | A7R III, APS-C, JPEG, 105 mm, f/5.6 |
|
|
W tym przypadku, na żadnej ogniskowej, nie mamy praktycznie najmniejszych problemów. Na ogniskowej 24 mm i świetle f/4.0 winietowanie wynosi tylko 9% (−0.26 EV) i spada o kolejny punkt procentowy, gdy mocniej przymkniemy przysłonę.
Na ogniskowej 40 mm oraz maksymalnym otworze względnym spadek jasności w rogach kadru sięga 10% (−0.29 EV) i zmniejsza się do 6% (−0.19 EV), gdy przymkniemy przysłonę do f/5.6. Bardzo podobnie jest na 70 mm, gdzie na f/4.0 winietowanie wynosi 10% (−0.31 EV) i spada do 5% (−0.15 EV) po zastosowaniu przysłony f/5.6.
Na maksymalnej ogniskowej winietowanie jest największe, bo na f/4.0 sięga 11% (−0.39 EV), ale nawet tam trudno je zauważyć. Tym bardziej, że na f/5.6 spada już do tylko 4% (−0.11 EV).
Zachowanie na plikach RAW jest tylko nieznacznie gorsze. Trudno się temu dziwić, bo dystorsja na detektorze rozmiaru APS-C jest umiarkowana, więc nie ma dużo do korygowania i późniejszego przycinania obrazu. W efekcie winietowanie na RAW-ach jest w przypadku wszystkich pomiarów o 1–2% większe niż na RAW-ach. Jest to różnica znajdująca się na granicy błędów pomiarowych.
Zobaczmy teraz, jak sytuacja zmienia się, gdy przejdziemy na pełną klatkę. Analizę rozpocznijmy od plików JPEG. Odpowiednie miniaturki znajdują się poniżej.
| A7R III, FF, JPEG, 24 mm, f/4.0 | A7R III, FF, JPEG, 24 mm, f/5.6 |
|
|
| A7R III, FF, JPEG, 40 mm, f/4.0 | A7R III, FF, JPEG, 40 mm, f/5.6 |
|
|
| A7R III, FF, JPEG, 70 mm, f/4.0 | A7R III, FF, JPEG, 70 mm, f/5.6 |
|
|
| A7R III, FF, JPEG, 105 mm, f/4.0 | A7R III, FF, JPEG, 105 mm, f/5.6 |
|
|
Na trudnej kombinacji najszerszego kąta widzenia i maksymalnego otworu widzenia straty światła w rogach sięgają 59% (−2.58 EV). To spory wynik, ale w bezusterkowcach często się takie widuje. Przymykanie przysłony pomaga trochę w walce z tą wadą, ale jest stosunkowo mało wydajne. Na f/5.6 winietowanie wynosi więc 45% (−1.74 EV), na f/8.0 sięga 32% (−1.12 EV), a na f/11.0 dochodzi do 27% (−0.91 EV). Nawet na przysłonie f/16.0 mamy szanse je dojrzeć, bo odnotowany tam wynik to 25% (−0.83 EV).
Wyraźnie lepsza sytuacja panuje na ogniskowej 40 mm, gdzie na maksymalnym otworze względnym winietowanie wynosi 32% (−1.10 EV) i spada do 23% (−0.76 EV) po przymknięciu przysłony do f/5.6. Na f/8.0 sięga ono 17% (−0.55 EV), a dalsze przymykanie jest w stanie zmniejszyć tę wadę najwyżej o kolejny 1%.
Na 70 mm widzimy pogorszenie osiągów, bo na f/4.0 winietowanie sięga 44% (−1.67 EV), a na f/5.6 dochodzi do 27% (−0.89 EV). Na przysłonach f/8.0 i f/11.0 mamy wyniki odpowiednio 14% (−0.44 EV) oraz 12% (−0.38 EV), a dalsze przymykanie nie daje już mierzalnych efektów.
Po przejściu na ogniskową 105 mm sytuacja nie zmienia się istotnie. Na maksymalnym otworze względnym mamy wynik 45% (−1.72 EV), a na f/5.6 rezultat wynoszący 26% (−0.88 EV). Na f/8.0 zmniejsza się on dodatkowo do wartości 12% (−0.38 EV), a na f/11.0 robi się całkowicie niezauważalny, bo spada do 9% (−0.27 EV).
Zobaczmy teraz, jak sytuacja zmieni się na nieskorygowanych plikach RAW. Odpowiednie miniaturki przedstawione są poniżej.
| A7R III, FF, RAW, 24 mm, f/4.0 | A7R III, FF, RAW, 24 mm, f/5.6 |
|
|
| A7R III, FF, RAW, 40 mm, f/4.0 | A7R III, FF, RAW, 40 mm, f/5.6 |
|
|
| A7R III, FF, RAW, 70 mm, f/4.0 | A7R III, FF, RAW, 70 mm, f/5.6 |
|
|
| A7R III, FF, RAW, 105 mm, f/4.0 | A7R III, FF, RAW, 105 mm, f/5.6 |
|
|
W stosunku do plików JPEG wyraźne różnice widać tylko na najkrótszej ogniskowej. W przedziale 40–105 mm dystorsja i gradient winietowania są mniejsze, przez co pliki RAW pokazują wyniki tylko o 1–3% wyższe niż na JPEG-ach.
W przypadku ogniskowej 24 mm, na RAW-ach, obiektyw pracuje w zasadzie na granicy swojego pola obrazowego, bo na f/4.0 winietowanie sięga ogromnego poziomu 76% (−4.81 EV). Słabo pomaga przymykanie przysłony, bo na f/5.6 wynik ten zmniejsza się do 70% (−4.06 EV), a na f/8.0 do 62% (−3.24 EV). Nawet na przysłonie f/11.0 nie będziemy mieli problemów z dojrzeniem winietowania, bo sięga tam ono wysokiej wartości wynoszącej 55% (−2.73 EV).
| Sony A7R III, 24 mm, JPEG, f/4.0 |
![]() |
| Sony A7R III, 40 mm, JPEG, f/4.0 |
![]() |
| Sony A7R III, 70 mm, JPEG, f/4.0 |
![]() |
| Sony A7R III, 105 mm, JPEG, f/4.0 |
![]() |















Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.