Aparat cyfrowy Nikon Aparat cyfrowy Nikon Z6 III body

Cena: 9999 zł

Sprawdź

Obiektyw Nikon Nikkor Z 35 mm f/1.4

Cena: 2749 zł

Sprawdź

Aparat cyfrowy OM System OM-1 II +12-40 mm f/2.8 Pro II

Cena: 12999 zł

Sprawdź

Test obiektywu

Leica APO-Summicron-SL 75 mm f/2 ASPH. - test obiektywu

14 sierpnia 2025

Drukuj

Arkadiusz Olech Komentarze: 6

8. Winietowanie

W przypadku systemów pełnoklatkowych podawaliśmy wyniki winietowania zarówno dla mniejszej matrycy APS-C jak i dla pełnej klatki. Było to związane z tym, że systemy Canona, Nikona, Pentaksa, Sony czy Sigmy miały jeden bagnet, który pozwalał obiektywy pełnoklatkowe podłączać zarówno do korpusów pełnoklatkowych, jak i tych wyposażonych w matrycę APS-C/DX. Informacja o winietowaniu czy dystorsji na tym drugim, mniejszym detektorze była więc dla niektórych użytkowników bardzo istotna. Panasonic też rozwija obecnie dwa systemy, czyli L-mount oraz Mikro 4/3. Nie są jednak one ze sobą kompatybilne i obiektywów jednego systemu nie możemy podłączać do drugiego. W przypadku Leiki jest jednak trochę inaczej, bo obiektywy SL możemy podłączać zarówno do korpusów pełnoklatkowych, ale także do trochę starszych modeli z matrycą APS-C, takich jak choćby Leica T, TL, TL2 czy CL. Chcąc jednak zastosować takie samo podejście dla całego bagnetu L, będziemy omawiać winietowanie (a także dystorsję) wyłącznie w oparciu o detektor pełnoklatkowy.

Jak można było zauważyć w poprzednich rozdziałach, dane dla brzegu matrycy APS-C/DX zostały jednak pozostawione dla pomiarów rozdzielczości i aberracji chromatycznej. W tych przypadkach było to ważne, bo dawało nam dodatkową informację o rozkładzie ostrości i aberracji chromatycznej w całym analizowanym kadrze.

Najpierw zajmiemy się omówieniem winietowania obserwowanego na nieskorygowanych pod tym względem plikach JPEG.

----- R E K L A M A -----

S1R II, FF, JPEG, f/2.0	S1R II, FF, JPEG, f/2.8

S1R II, FF, JPEG, f/4.0	S1R II, FF, JPEG, f/5.6

Duże rozmiary Leiki pozwalają na dość rozsądne zachowanie w tej kategorii. Na maksymalnym otworze względnym spadek jasności w samym rogu kadru wynosi bowiem 40% (-1.46 EV). Ten wynik wciąż, choć już marginalnie, mieści się w granicach wartości, które uznajemy za umiarkowane. Na pochwałę zasługuje też bardzo szybki spadek winietowania wraz z przymykaniem przysłony. Na f/2.8 mamy bowiem do czynienia z małą wartością 22% (-0.72 EV), natomiast na przysłonach f/4.0 i f/5.6 omawiana wada robi się praktycznie całkowicie niewidoczna, bo uzyskane tam rezultaty to odpowiednio: 10% (-0.30 EV) i 4% (-0.13 EV).

Jako bonusowy dodatek do tego rozdziału możemy jeszcze sprawdzić, jak wygląda winietowanie na nieskorygowanych plikach RAW, które mają odrobinę większe pole widzenia niż JPEG-i.

S1R II, FF, RAW, f/2.0	S1R II, FF, RAW, f/2.8

S1R II, FF, RAW, f/4.0	S1R II, FF, RAW, f/5.6

W tym przypadku, na maksymalnym otworze względnym, spadek jasności w rogach kadru sięga 45% (-1.74 EV) i zmniejsza się do 27% (-0.92 EV) po przymknięciu przysłony do f/2.8. Zastosowanie przysłony f/4.0 powoduje, że omawiana wada spada do niewielkiej wartości 13% (-0.42 EV), a wszystkie problemy kończą się na świetle f/5.6, gdzie uzyskany przez nas rezultat to tylko 6% (-0.18 EV).

Panasonic S1R II, JPEG, 75 mm, f/2.0