Leica APO-Summicron-SL 75 mm f/2 ASPH. - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Literki APO w nazwie zobowiązują producenta do idealnego skorygowania obu typów aberracji chromatycznej. Poniższe zdjęcia bardzo wyraźnie pokazują, że testowana Leika nie ma istotnych problemów z podłużnym wariantem tej wady. Bardzo delikatne zabarwienie dalekich nieostrości daje się tutaj dojrzeć, ale jest to efekt naprawdę niewielki i trudny do wypatrzenia na zdjęciach z życia wziętych.
![]() |
Jeszcze lepsze osiągi mamy w przypadku poprzecznej aberracji chromatycznej, co jasno pokazuje niniejszy wykres.

Szczerze powiedziawszy, dawno nie widzieliśmy tak perfekcyjnych rezultatów. Dla każdej kombinacji położenia w kadrze i wartości przysłony odnotowaliśmy wyniki poniżej 0.01%, co oznacza, że w granicach błędów pomiarowych, są one praktycznie zerowe. Litery APO w nazwie obiektywu nie pojawiły się więc na wyrost. Brawo!
S1R II, 75 mm, RAW, f/2.0 | S1R II, 75 mm, RAW, f/4.0 |
![]() |
![]() |
Aberracja sferyczna
Pierwsze zdjęcia z niniejszego rozdziału nie pokazują zauważalnego efektu pływania ogniska. Co więcej, rozogniskowane krążki światła uzyskane przed i za ogniskiem wyglądają bardzo podobnie. Jedyne, co daje się zauważyć, to ciut jaśniejsza obwódka na krążku przed ogniskiem. Oba te fakty oraz świetna ostrość obrazu już od przysłony f/2.0 pozwalają nam stwierdzić, że testowany APO-Summicron-SL nie ma praktycznie żadnych problemów z korygowaniem aberracji sferycznej.
S1R II, 75 mm, f/2.0, przed | S1R II, 75 mm, f/2.0, za |
![]() |
![]() |