Szczegółowość obrazu

W przypadku testowanej kamery w każdym z trybów nagrywania wszystkie klatkaże wyglądają identycznie, więc wystarczyło przetestować każdy z rzeczonych trybów (12K, 9K, 8K i 4K), co bez problemu dało się zawrzeć w jednym filmie. Jedynym problemem była rozdzielczość używanej w testach filmowych tablicy testowej, zbyt mała do oceny trybu 12K. Z tego powodu dograliśmy też osobno ujęcia, gdzie kadr jest znacznie szerszy i tablica nie wypełnia go w całości. Oto rezultaty:

W trybach 12K, 9K i 8K jakość obrazu jest świetna. Jest on wystarczająco szczegółowy, a przy tym w zasadzie wolny od artefaktów takich jak mora czy aliasing. Dokładnie takiego zachowania oczekiwalibyśmy po przeznaczonej do profesjonalnych zastosowań kamerze. W trybie 4K pojawia się odrobina aliasingu, ale nadal nie jest to poziom, którym należałoby się niepokoić. Szczegółowość obrazu także stoi na akceptowalnym poziomie.

Warto też odnotować, że o ile tryb 9K to po prostu środkowy wycinek matrycy, o tyle nagrywanie w 8K i 4K odbywa się z wykorzystaniem całej szerokości sensora. Mamy zatem do czynienia z jakąś formą grupowania pikseli czy też innym algorytmem skalowania, co przyznaje sam producent, a potwierdzają czasy odczytu zawarte na końcu tego rozdziału. Jest to jednak jedna z najlepszych implementacji skalowania surowych danych, jaką widzieliśmy.

Ma w tym zapewne swoją zasługę nietypowa architektura sensora 12K, gdzie pikseli czerwonych, zielonych i niebieskich jest tyle samo, a całość uzupełnia spora ilość pikseli białych, które stanowią 50% całości. To one zapewne pomagają kamerze uzyskać omówiony w poprzednim rozdziale zakres tonalny.

Wyostrzanie

Szum

Szum w filmach, podobnie jak na zdjęciach, oceniamy w oparciu o scenkę testową, zarejestrowaną na różnych czułościach przy wyłączonej redukcji szumu w aparacie.

W przypadku filmu ocena, tak jak przy szczegółowości obrazu, nie ma charakteru liczbowego. Procentowe wyniki mogłyby być mylące, gdyż urządzenia różnych producentów w różnym stopniu pozwalają na wyłączenie redukcji szumu przy filmowaniu. A odszumiona papka, która procentowo wykazałaby niewielkie zaszumienie, w praktyce wcale nie musi wyglądać ładnie.

Prezentowane poniżej opinie na temat maksymalnych czułości oferujących użyteczny obraz są oczywiście subiektywne – każdy użytkownik ma inną tolerancję dla szumu w obrazie filmowym.

Podobnie jak w przypadku szczegółowości obrazu, ze względu na niewielką liczbę trybów nagrywania (oraz niską maksymalną czułość), zdecydowaliśmy się zawrzeć wszystko w jednym filmie, który prezentujemy poniżej.

W trybach 12K, 8K i 4K najlepiej nie przekraczać ISO 1600, bo na najwyższej skalibrowanej czułości szum ma już brzydką strukturę. W 9K z kolei, ze względu na cropa, najlepiej nie wychodzić powyżej bazowego ISO 800.

W wartościach bezwzględnych nie są to wyniki imponujące, ale musimy pamiętać, że mamy do czynienia z matrycą, gdzie na powierzchni pełnej klatki zmieszczono prawie 100 megapikseli. Pojedynczy piksel ma w związku z tym rozmiar 2.9 µm. Podobnie upakowany jest sensor np. w Panasoniku GH7 (3.0 µm), gdzie w trybie ProRes RAW za najwyższą akceptowalną czułość uznaliśmy ISO 3200. W porównywalnej „kategorii wagowej” wyniki są zatem dość zbliżone.

Wato pamiętać także, że Pyxis 12K to sprzęt specjalistyczny, w którym priorytetem była rozdzielczość. W jej imię poświęcono nieco możliwości w zakresie pracy w słabym świetle. Jest to kompromis, którego użytkownicy testowanej kamery powinni po prostu być świadomi.

Odszumianie

Rolling shutter

Zjawisko nazywane potocznie rolling shutter wynika z faktu, że zdecydowana większość współczesnych matryc CMOS nie jest odczytywana z całej powierzchni jednocześnie, tylko „z góry do dołu”, wierszami. Stąd też o sile i uciążliwości tego zjawiska decyduje czas odczytu matrycy w danym trybie nagrywania. Rośnie on wraz z rozdzielczością oraz zależy od innych aspektów nagrywania – przykładowo czas odczytu będzie większy, gdy materiał filmowy jest nadpróbkowany (tzw. oversampling), a mniejszy, gdy np. matryca jest odczytywana z przeskakiwaniem linii (tzw. line skipping).

Przedstawmy jeszcze skalę odniesienia. Czasy odczytu poniżej 10 ms uznajemy za świetne – przy tak szybkich matrycach trzeba naprawdę „postarać się”, by zjawisko rolling shutter było zauważalne. Czasy między 10 a 15 ms to wyniki bardzo dobre. Czasy między 15 a 20 ms uznajemy za dobre, a między 20 a 25 ms za przeciętne. Wszystko powyżej 25 ms to wyniki złe, a powyżej 30 ms – bardzo złe.

Wyniki, jakie uzyskała kamera Blackmagic Design Pyxis 12K, przedstawiają się następująco:

Wyniki uzyskane w trybach 12K są dość podobne do tych, jakie w trybie 6K oferowała kamera Blackmagic Design Cinema Camera 6K. Pokazuje to, jak duży postęp technologiczny dokonał się między sensorami w obu tych urządzeniach jeśli chodzi o szybkość odczytu. A przecież wiadomo, że to nie jest kres możliwości sensora 12K – w kamerze Ursa Cine 12K pracuje on dwa razy szybciej, maksymalnie oferując 80 kl/s w trybie Open Gate, podczas gdy w modelu Pyxis jest to 40 kl/s.

Poza chęcią rozgraniczenia tańszego Pyxisa i droższej Ursy Cine powodem spowolnienie matrycy może też być zapotrzebowanie na prąd – testowana kamera nawet w obecnie oferowanych trybach pracy nie jest przecież demonem energooszczędności.

Spowolnienie to powoduje jednak, że w trybie 12K czy 9K 3:2 odczyt matrycy nie jest superszybki i w niektórych zastosowaniach jego skutki mogą być widoczne. Na szczęście w 8K i 4K jest już całkiem nieźle.