Zarówno w Samsungu GX-10 jak i Pentaxie K10D zastosowano nowe rozwiązanie w postaci 22-bitowego konwertera analogowo-cyfrowego A/D. Do tej pory w lustrzankach standardem była konwersja 12-bitowa. Od rozdzielczości takiego przetwornika (liczby określonej przez ilość bitów) zależy ilość informacji jaką może on przetworzyć na dyskretny sygnał cyfrowy z sygnału ciągłego jaki generowany jest przez światło. Ponieważ zakres równy 12 bitów odpowiada liczbie 2 podniesionej do potęgi 12, a 22 bitów - 2 do potęgi 22, to w rezultacie otrzymujemy 1024 razy więcej informacji jakie może zapisać 22-bitowy konwerter w porównaniu do 12-bitowego. W praktyce jednak rozdzielczość przetwornika limitowana jest przez stosunek sygnału do szumu. Dzięki przetwornikowi o większej rozdzielczości zdjęcia powinny charakteryzować się większą dynamiką tonalną, która ma odzwierciedlenie w zakresie tonalnym - mówiąc ogólnie, aparat może dostrzegać kolory z większą rozdzielczością. Ma to swoje przełożenie głównie w rejestrowaniu szczegółów przy dużym gradiencie światła (silne światło i cienie na zdjęciu). Dodatkowo na ilość informacji ma wpływ głębokość studni kamery CCD, a także wielkość piksela. Osobną kwestią jest również fakt, że pomimo 22-bitowego przetwornika zdjęcia są konwertowane do 12-bitowego RAW-a lub 8-bitowego JPEG-a, co musi prowadzić do utraty pewnej ilości informacji. Najprawdopodobniej to właśnie jest przyczyną zakresu tonalnego, który jest podobny lub tylko nieznacznie większy niż u konkurencji. Trzeba jednak zauważyć, że zdjęcia z GX-10 cechuje duża dynamika szczególnie w jasnych obszarach. W praktyce przejawiać się to będzie, między innymi, mniej przepalonym obrazem przy fotografowaniu pod ostre światło.

Pomiarów zakresu tonalnego dokonywaliśmy na tablicy Stouffer 4410, mierząc zakres na plikach RAW, przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów. Poniżej przedstawiamy zdjęcia tablicy Kodak Q-13, na których wizualnie można oceniać zakres, głównie w ciemnych obszarach.

ISO	Tablica szarości
100
200
400
800
1600