Nikon Nikkor AF-S 28 mm f/1.4E ED - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Jasna optyka Nikona bardzo często ma problemy z podłużną aberracją chromatyczną. Tutaj też konstruktorzy Nikkora nie poradzili sobie idealnie. Wadę tę daje się zauważyć bez specjalnych problemów. Nawet po przymknięciu przysłony do f/2.0 lekkie zabarwienie obrazów pozaogniskowych wciąż występuje.
Nie pomogła więc skomplikowana budowa optyczna i użycie dwóch elementów ED. Być może problemem jest to, że Nikkor wciąż używa klasycznego szkła niskodyspersyjnego, a inni producenci często wykorzystują szkło ultraniskodyspersyjne lub klasy fluorytu. Warto jako przykład podać tutaj Sigmę A 24 mm f/1.4 DG HSM, która w swojej konstrukcji ma trzy soczewki FLD wykonane z niskodyspersyjnego szkła o własnościach podobnych do drogiego fluorytu i cztery soczewki z klasycznego szkła niskodyspersyjnego SLD. Na tym tle, dwie soczewki ED Nikona wyglądają nad wyraz skromnie.
 |
Wada ta delikatnie maleje wraz ze wzrastającą wartością przysłony, ale nawet na maksymalnym otworze względnym wynosi 0.05–0.06%, czyli jest mała. Trudno będzie nam więc ją zobaczyć na rzeczywistych zdjęciach.
| Nikon D3x, RAW, f/1.4 | Nikon D3x, RAW, f/8.0 |
|
|
Aberracja sferyczna
Pierwsze zdjęcie w niniejszym rozdziale pokazuje brak efektu „pływania” ogniska. Co więcej, zaprezentowane poniżej krążki światła wyglądają podobnie przed i za ogniskiem. Oba te fakty pozwalają nam sądzić, że testowany obiektyw nie ma problemów z aberracją sferyczną.
| Nikon D3x, f/1.4, przed | Nikon D3x, f/1.4, za |
|
|
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.