E-M5 II, JPEG, 12 mm, f/4.0	E-M5 II, JPEG, 12 mm, f/5.6
E-M5 II, JPEG, 25 mm, f/4.0	E-M5 II, JPEG, 25 mm, f/5.6
E-M5 II, JPEG, 45 mm, f/4.0	E-M5 II, JPEG, 45 mm, f/5.6

W przypadku kombinacji ogniskowej 12 mm i światła f/4.0 musimy liczyć się z utratą 29% światła w rogach kadru (−1.00 EV). Przymknięcie przysłony do f/5.6 zmniejsza tę stratę do 22% (−0.71 EV), a zastosowanie otworu f/8.0 powoduje dalszy spadek do poziomu 16% (−0.50 EV). Wyniki odnotowane na przysłonach f/11.0 i f/16.0 są takie same i wynoszą 12% (−0.38 EV).

W środku zakresu ogniskowych winietowanie jest wyraźnie mniejsze i na maksymalnym otworze względnym sięga tylko 14% (−0.45 EV). Po przymknięciu przysłony do f/5.6 robi się ono praktycznie niezauważalne, bo sięga tam już tylko 9% (−0.29 EV).

Lekki wzrost winietowania widzimy na maksymalnej ogniskowej, gdzie na f/4.0 sięga ono 19% (−0.62 EV). Podobnie jak poprzednio, przysłona f/5.6 praktycznie całkowicie likwiduje problem, bo wada ta spada tam do wartości tylko 7% (−0.22 EV).

Z rozdziału poświęconemu dystorsji wiemy, że obiektyw sobie z nią zupełnie nie radzi i koryguje ją oprogramowanie aparatu. Odbywa się to kosztem przycięcia obrazu po korekcie, w efekcie, na najkrótszych ogniskowych, obszary o największym winietowaniu zostają usunięte. Sprawdźmy więc jeszcze, jak winietowanie wygląda na plikach RAW. Odpowiednie miniaturki prezentujemy poniżej.

E-M5 II, RAW, 12 mm, f/4.0	E-M5 II, RAW, 12 mm, f/5.6
E-M5 II, RAW, 25 mm, f/4.0	E-M5 II, RAW, 25 mm, f/5.6
E-M5 II, RAW, 45 mm, f/4.0	E-M5 II, RAW, 45 mm, f/5.6

Zgodnie z naszymi oczekiwaniami, wyniki na ogniskowej 12 mm są teraz zauważalnie wyższe. Na f/4.0 mamy do czynienie z dużym poziomem 46% (−1.76 EV), który zmniejsza się do 40% (−1.48 EV) po przymknięciu przysłony do f/5.6. Dalsze zmniejszanie otworu względnego ma już niewielki wpływ na winietowanie. Na f/8.0 sięga ono 38% (−1.40 EV), na f/11.0 wynosi 36% (−1.30 EV), a na f/16.0 dochodzi do wciąż łatwo zauważalnej wartości 33% (−1.14 EV).

Na dłuższych ogniskowych, tam gdzie dystorsja jest mała, wyniki pomiarów na plikach RAW są tylko minimalnie wyższe od tego co widzieliśmy na JPEG-ach. Różnice sięgają 1–2%, a więc są na granicy błędów pomiarowych.

Używając ogniskowej 25 mm i światła f/4.0 musimy liczyć się z winietowaniem na poziomie 15% (−0.47 EV), które zmniejsza się do 10% (−0.31 EV), gdy przymkniemy przysłonę do f/5.6.

Na maksymalnej ogniskowej i świetle f/4.0 spadek jasności w rogach kadru wynosi 21% (−0.67 EV) i zmniejsza się do niezauważalnej wartości 8% (−0.24 EV) po przymknięciu przysłony do f/5.6.

Olympus O-MD E-M5 Mark II, RAW, 12 mm, f/4.0

Olympus O-MD E-M5 Mark II, RAW, 25 mm, f/4.0

Olympus O-MD E-M5 Mark II, RAW, 45 mm, f/4.0