Aparat, choć stosunkowo nieduży, trzyma się w dłoni naprawdę dobrze. Przyzwoity uchwyt plus podpórka pod kciuk pozwalają całkiem wygodnie rozłożyć palce, a gumowa okleina zapewnia wysoką przyczepność. Efektem tego, V1 można stabilnie trzymać w jednej dłoni.

Jeśli chodzi o elementy sterujące, ich liczba nie jest może szczególnie duża, ale pozwala na w miarę sprawne posługiwanie się funkcjami aparatu. Pewne rozszerzenie tego aspektu zapewnia guzik M-Fn, dający dostęp do kilku nastaw (ISO, trybu migawki, trybu autofokusa, balansu bieli i kompensacji ekspozycji). Dodatkowo, trzy guziki możemy przemapować, a dostępne opcje pokazujemy na poniższej animacji. Warto również pochwalić obecność funkcjonalnego interfejsu dotykowego, programowalnego menu podręcznego Q, a także trybów użytkownika C na kole trybów. Ponarzekać można natomiast trochę na fakt, że przyciski otaczające wybierak wielokierunkowy oraz włącznika są dość płaskie, przez co trudno wyczuwalne dotykiem.

----- R E K L A M A -----

Do zmiany ogniskowej możemy wykorzystać dźwignię na górnej ściance lub pierścień otaczający obiektyw - jeśli go odpowiednio zaprogramujemy. W tym drugim wypadku regulacja będzie się odbywać skokowo, pomiędzy wartościami 16 mm, 20 mm, 24 mm, 28 mm, 35 mm i 50 mm. Taka regulacja nie zadziała jednak w trybie manualnym, gdzie ów pierścień wykorzystywany jest do zmiany wartości przysłony. Alternatywnie, w trybach P, Av i Tv, można go wykorzystać do ustawiania czułości ISO, kompensacji ekspozycji lub ostrości w trybie MF.

Nie do końca podobała nam się praca dźwigni zoom-u, która naszym zdaniem zmienia ogniskową zbyt szybko. Zabrakło tu znanego z superzoom-ów Canona rozwiązania polegającego na tym, że lekkie wychylenie powoduje wolniejszą pracę mechanizmu, a mocniejsze – szybszą. Sposób wybrany przez projektantów Canona w V1 powoduje, że precyzyjne ustawienie ogniskowej jest bardzo trudne. Przy sporządzaniu widocznej w poprzednim rozdziale tabelki zależności światłosiły od ogniskowej, ostatecznie posłużyliśmy się... trybem wideo. To właśnie podczas nagrywania filmu zmiana ogniskowej odbywa się najwolniej i najdokładniej. Co więcej, zoom-ując za pomocą dźwigni, nie dostajemy informacji o wykorzystanej ogniskowej. Nie dowiemy się tego również z poziomu trybu odtwarzania, a jedynie sprawdzając EXIF zdjęcia w komputerze.

Dla początkujących amatorów, V1, oprócz klasycznej automatyki, oferuje tryb tzw. „twórczego wspomagania”, czyli możliwość uproszczonej regulacji parametrów obrazu (np. jasności, nasycenia, tonów kolorów czy głębi ostrości) lub też wybór jednego spośród kilkunastu gotowych profili. Do dyspozycji pozostaje także w pełni automatyczna, „zaawansowana” detekcja scen.

Tryby pracy

Na klasycznym kole trybów pracy PowerShot-a V1 zgromadzono następujące pozycje:

• Automatyczny (A+),
• P – tryb półautomatyczny,
• Tv – tryb preselekcji migawki,
• Av – tryb preselekcji przysłony,
• M – tryb manualny,
• C1-C3 – przywołanie konfiguracji z pamięci,
• filtry twórcze,
• SCN – tryby tematyczne oraz panoramy.

Menu

Menu w Canonie V1 jest typowe dla zaawansowanych aparatów tego producenta. Mamy zatem do czynienia z podziałem na charakterystyczne dla Canona kategorie, które znajdują się w pojedynczych zakładkach, a te dzielą się na odpowiednią liczbę stron zależną od liczby elementów. Zachowano ten sam, znany schemat kolorystyczny. Warto zauważyć, że mamy nową kategorię menu: własne elementy sterujące, z kolorem oliwkowo-zielonym. Pomiędzy kolejnymi stronami możemy przechodzić za pomocą przycisków „prawo” i „lewo” wybieraka (z ostatniej strony danej kategorii przechodzimy bezpośrednio do pierwszej strony następnej kategorii). Pomiędzy samymi zakładkami możemy przełączać się dźwignią zoom-u. Tylnego pokrętła lub przycisków „góra” i „dół” wybieraka używamy do poruszania się w zakresie elementów danej strony. Poniżej przedstawiamy filmy prezentujące zawartość poszczególnych kategorii menu.

Menu fotografowania:

Menu AF:

Menu odtwarzania:

Menu nastaw sieciowych:

Menu konfiguracji:

Menu własnych elementów sterujących:

Menu funkcji indywidualnych C.Fn:

Ostatnia, zielona zakładka w menu testowanego PowerShot-a, to Moje Menu, służące do gromadzenia ustawień, po które najczęściej sięgamy. Spośród wszystkich opcji w menu możemy wybrać dowolne i wstawić je w tym miejscu. Co więcej, możemy stworzyć maksymalnie 5 kart Mojego Menu i dodatkowo nadać im własne nazwy. To pozwoli na posegregowanie najczęściej używanych ustawień, w zależności od konkretnych potrzeb użytkownika. Samo kasowanie, bądź dodawanie kolejnych opcji jest przy tym bardzo łatwe. Dodatkowo mamy opcję, która powoduje, że Moje Menu jest domyślną zakładką, która pojawia się po wciśnięciu przycisku MENU. A jeśli w Moim Menu uda się umieścić wszystkie potrzebne nam elementy, możemy ustawić, że tylko ono będzie wyświetlane.

Kolejne wciśnięcia przycisku INFO. powodują zmianę widoku spośród wymienionych:

• sam kadr,
• kadr + podstawowe informacje wyświetlane na górze i dole,
• kadr + informacje wyświetlane na czterech krawędziach kadru,
• j.w. + elektroniczna poziomica + histogram.

Widoczność większości elementów, bądź sekcji, możemy określić w menu.

Po wciśnięciu przycisku Q ów ekran daje możliwość zmiany ustawień kilku parametrów (także w trybie odtwarzania). Pomiędzy kolejnymi elementami przechodzimy za pomocą wybieraka, a zmian dokonujemy pokrętłem sterującym. Obsługę możemy też przeprowadzać bezpośrednio na ekranie za pośrednictwem interfejsu dotykowego.

W trybie przeglądania zdjęć przycisk INFO odpowiada oczywiście za wyświetlanie różnych informacji. Aktualne zdjęcie można przeglądać w następujących trybach:

• samo zdjęcie,
• zdjęcie + podstawowe informacje,
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF + histogram (Y lub RGB do wyboru w menu).

W ostatnim z trybów mamy także możliwość wyświetlenia dodatkowych informacji zawartych w EXIF-ie. Używając wybieraka przełączamy się pomiędzy kolejnymi zestawami informacji, które widoczne są w dolnej połowie wyświetlacza. W tym zakresie wybór obejmuje następujące możliwości:

• informacje szczegółowe,
• informacje o obiektywie + histogram (Y lub RGB w zależności od tego, który został ustawiony w widoku głównym),
• informacje o balansie bieli,
• informacje o stylu obrazów (dwa ekrany),
• informacje o przestrzeni kolorów i redukcji szumów,
• informacje GPS (jeśli dane te zostały zapisane w EXIF-ie) oraz o wysłaniu obrazu.

Ponadto w trybie odtwarzania osobno możemy włączyć wyświetlanie punktów AF, w oparciu o które została ustawiona ostrość podczas fotografowania. Można także włączyć widoczność siatki kadrowania oraz oznaczanie prześwietlonych obszarów. Zabrakło niestety informacji o użytej ogniskowej. Zdjęcia można oczywiście także powiększać lub oglądać z poziomu indeksu (4, 9, 36 lub 100 miniaturek).

Podczas przeglądania zdjęć możliwa jest ich edycja. Obrazy możemy więc obracać, kadrować, zmienić wielkość czy dodać filtr twórczy. Możemy również obrabiać zdjęcia RAW. Mamy do dyspozycji zmianę jasności, balansu bieli, stylu obrazu, automatyczny optymalizator jasności, redukcję szumów, wielkość zdjęcia itd.

Rejestrator obrazu Atomos Ninija Inferno wykorzystywany do nagrywania ekranu przy demonstracji menu udostępniła firma BEiKS, a współpracujący z nim dysk SSD Angelbird AtomX firma Foto-Technika. Obu firmom uprzejmie dziękujemy.

Szybkość

Aparat włącza się w ok, 1 sekundę, co jest naszym zdaniem dobrym wynikiem. Podczas regularnej pracy nie zauważymy irytujących opóźnień. Złożenie zdjęcia HDR zajmuje tylko ok. 3 sekund, co nie stanowi najmniejszego problemu. Nawet ostatni poziom 100 miniaturek wyświetla się naprawdę szybko. Również formatowanie karty pamięci zabiera tylko krótką chwilę.

Tryb seryjny

Aparat pozwala na fotografowanie z maksymalną prędkością 15 kl/s z migawką mechaniczną i 30 kl/s z elektroniczną. Dostępny jest naturalnie autofocus śledzący, jak i pomiar AE.

Test szybkości wykonaliśmy z kartą Angelbird AV PRO 64 GB SDXC UHS-II V90. Aparat rejestruje pliki RAW o wielkości 35.4 MB oraz JPEG (najlepsza jakość i największy rozmiar) o wielkości 8.5 MB. Zdjęcia testowe wykonujemy przy ustawionych parametrach ekspozycji ISO 1600 i 1/1000 s. Wyniki testów zaprezentowane są w formie poniższych wykresów.

W trakcie 30-sekundowego testu trybu szybkiego (15 kl/s) aparat zarejestrował następującą liczbę zdjęć:

• 420 JPEG-ów (14 kl/s),
• 198 RAW-ów (6.6 kl/s).

PowerShot V1 nie ma najmniejszego problemu z osiągnięciem deklarowanej szybkości. W przypadku JPEG-ów ciągły zapis trwa niespełna 8 sekund, po czym pojawiają się małe przerwy w fotografowaniu. Są one jednak na tyle niewielkie, że sumarycznie uzyskaliśmy średnie tempo równe 14 kl/s. Przy zapisie RAW bufor zapełnia się znacznie szybkiej, mianowicie po ok. 1.3 sekundy i wykonaniu 22 zdjęć. Potem fotografowanie odbywa się nieregularnie i przez pozostały czas mamy średnie tempo na poziomie 6.2 kl/s.

Testy trybu seryjnego przeprowadzamy z wykorzystaniem kart pamięci Angelbird AV PRO, udostępnionych przez firmę Fototechnika.

Autofokus

Autofokus w V1 oparty jest o system Dual Pixel CMOS AF. Rozwiązanie to bazuje na obecności dwóch fotodiod w pojedynczym pikselu. Obie przyjmują fotony światła, dzięki czemu powierzchnia światłoczuła nie ulega zmniejszeniu. Przy ogniskowaniu jednak, dane odczytywane są z obu fotodiod niezależnie, dzięki czemu obliczana jest odległość położenia obiektu. W efekcie każdy pojedynczy piksel matrycy może być użyty do ogniskowania.

Autofokus może działać w trybie One Shot (pojedynczy), Servo (ciągły) oraz AI Focus (połączenie dwóch poprzednich). Do dyspozycji mamy następujące metody:

• AF punktowy (obszar ustawiania ostrości jest mniejszy niż w przypadku zwykłego, 1-punktowego AF),
• 1-punktowy AF,
• AF elastycznej strefy – 3 własne ustawienia rozmiaru ramki AF
• automatyczny wybór w całym obszarze AF.

W menu wybieramy również typ obiektu do wykrywania (ludzie, zwierzęta, automatycznie) oraz detekcję oczu. Zaimplementowanie tych funkcji było możliwe dzięki zastosowaniu technologii głębokiego uczenia (ang. deep learning). Zabrakło jednak wykrywania pojazdów, jak samochody, samoloty, czy pociągi.

Pod względem ręcznego ogniskowania, do dyspozycji mamy focus peaking. Wybrać możemy poziom a także kolor pokreślenia kontrastowych punktów: czerwony, żółty lub niebieski. W menu możemy również ustawić, czy działać ma manualne wsparcie dla autofokusa, czy nie. Lupa ostrości, służąca do przybliżania części kadru przy manualnym ostrzeniu, może być wybrana pomiędzy przybliżeniem 5x oraz 10x. Co ciekawe, do manualnego ostrzenia docelowo służy skala wyświetlana na ekranie, a więc ostrość regulujemy nie za pomocą pokrętła na obiektywie, a dotykowo.

Generalnie, w codziennym fotografowaniu do działania autofokusa nie możemy mieć zastrzeżeń, bowiem działa on szybko i pewnie. Nieco gorzej będzie w słabym świetle, gdy korzystamy z pozycji teleobiektywu – wtedy czas ostrzenia znacznie się wydłuża i zdarza się, że aparat w ogóle nie chce ustawić ostrości. Pomocna może się okazać dioda wspomagająca AF, jednakże ma ona niewielką moc, a więc będzie miała zastosowanie jedynie przy blisko położonych obiektach. W ogólności jednak, moduł autofokusa należy pochwalić.

Pomiar ekspozycji

Aparat Canon V1 wykonuje pomiar warunków ekspozycji w trybach:

• wielosegmentowym,
• centralnie ważonym,
• punktowym (może być sprzężony z polem AF).

Do pracy pomiaru światła nie mamy żadnych zastrzeżeń.

Istotnym dodatkiem jest wbudowany filtr ND, którego siła odpowiada 3 stopniom przysłony. Pozwala on wykonać zdjęcia w sytuacjach, gdy ilość światła jest tak duża, że nawet wykorzystanie najkrótszego czasu migawki 1/2000 s (swoją drogą niezbyt imponującego) spowoduje prześwietlenie.

Stabilizacja

Producent deklaruje skuteczność stabilizacji optycznej na poziomie 5 EV. Pomiar jej efektywności przeprowadziliśmy na maksymalnej ogniskowej, będącej odpowiednikiem 50 mm. Zero na osi poziomej odpowiada 1/125 sekundy.

Największa odległość pomiędzy krzywymi dochodzi do 3.5 EV i na tyle oceniamy skuteczność systemu stabilizacji. To naszym zdaniem bardzo dobry wynik jak na niewielki, lekki model kompaktowy.

Lampa błyskowa

PowerShot V1 został pozbawiony wbudowanej lampy błyskowej, najprawdopodobniej w związku z podejściem „video first”.

Zewnętrzna lampa musi być kompatybilna z 21-pinową stopką, a do tej grupy zaliczają się np. modele EL-5 i EL-10. Synchronizacja błysku możliwa jest maksymalnie do wartości czasu naświetlania 1/250 s. Działać może w następujących trybach:

• automatyczny,
• lampa błyskowa włączona/wyłączona,
• synchronizacja z drugą kurtyną migawki.

Filmowanie

Test trybu filmowania dostępny jest w w tym materiale.

Programy tematyczne

Aparat oferuje szereg trybów tematycznych, umieszczonych pod pozycją SCN na kole trybów. Są to:

• Autoportret,
• Portrety,
• Gładka cera,
• Zdjęcie panoramiczne,
• Żywność,
• Zdjęcia nocne z ręki,
• Kontrola podświetlenia HDR,
• Fajerwerki.

Zdjęcie panoramiczne

Canon V1 umożliwia rejestrowanie panoram – przy wszystkich kątach widzenia obiektywu. Aby rozpocząć nagrywanie panoram, należy wybrać pozycję na kole trybów, a następnie znaleźć tryb panoramiczny. Rejestrowanie takich zdjęć jest proste – wystarczy trzymać wciśnięty przycisk wyzwalania migawki aż do żądanego momentu, uprzednio wybierając kierunek fotografowania.

Panoramy charakteryzują się dobrą jakością, niestety łatwo dostrzec błędy łączenia. Dotyczy to nie tylko obiektów w ruchu, ale także rozmaitych elementów na dalszych planach.

Panoramy rejestrujemy w maksymalnych rozdzielczościach:

• poziomo:: 25600 × 2688 pix,
• pionowo: 25600 × 4032 pix.

Przykładowe panoramy udostępniamy poniżej:

Zdjęcia HDR

W menu fotografowania znajdziemy funkcję zdjęć HDR, w których wykonywane są trzy ekspozycje i automatycznie składany jest gotowy plik kompozytowy w formacie JPEG. Można również aktywować zapis plików składowych na karcie pamięci. Aparat pozwala także zdecydować, czy zdjęcia będą automatycznie wyrównane (z lekkim przycięciem obrazu), czy nie.

Zdjęcie standardowe

HDR Auto

HDR ±1 EV

HDR ±2 EV

HDR ±3 EV

Programy kreatywne

Aparat PowerShot V1 dysponuje zestawem kilku filtrów cyfrowych:

• HDR (opisany poniżej),
• ziarnista czerń i biel,
• miękka ostrość,
• efekt rybiego oka,
• efekt pogrubienia artystycznego,
• efekt akwareli,
• efekt aparatu zabawki (chłodny, standardowy, ciepły),
• efekt miniatury.

Zdjęcie standardowe	Ziarnista czerń i biel
Miękka ostrość	Efekt rybiego oka
Efekt pogrubienia artystycznego	Efekt akwareli
Efekt aparatu zabawki (std.)	Efekt miniatury

HDR – filtr kreatywny

Jednym z filtrów kreatywnych jest zdjęcie o wysokiej dynamice (HDR) – aparat wykona serię ekspozycji i zapisze na karcie złożoną z nich fotografię. Obraz zostanie automatycznie wyrównany i jednocześnie lekko przycięty, na co nie mamy wpływu. Tryb HDR umożliwia wybranie końcowego efektu z listy:

• art. standard,
• art. żywy,
• art. olejny,
• art. uwypuklony.

Przykłady działania tej funkcji przedstawiamy poniżej.

Zdjęcie standardowe

HDR standard

HDR żywy

HDR olejny

HDR uwypuklony

Wi-Fi oraz Bluetooth

W modelu PowerShot V1 zastosowano wbudowany transmiter sieci Wi-Fi i Bluetooth, umożliwiający bezprzewodową komunikację aparatu z zewnętrznymi urządzeniami. W ramach tego rozwiązania do dyspozycji mamy następujące funkcjonalności:

• połączenie ze smartfonem – umożliwia przeglądanie zdjęć oraz zdalne wyzwalanie migawki,
• zapisywanie obrazów w stacji Canon Connect Station,
• zdalna obsługa aparatu za pomocą programu EOS Utility,
• drukowanie obrazów na drukarce Wi-Fi,
• przesyłanie obrazów na serwer FTP,
• wysyłanie obrazów do serwisu internetowego Canon Image Gateway.

Do połączenia aparatu ze smartfonem konieczne jest zainstalowanie w telefonie aplikacji Camera Connect. Kiedy już dokonamy połączenia aparatu i telefonu, we wspomnianej aplikacji, na głównym ekranie mamy do wyboru dwa tryby: Import images oraz Shoot. Pierwszy służy oczywiście do przeglądania zdjęć zapisanych na karcie aparatu. Drugi natomiast umożliwia zdalne wyzwalanie migawki z poziomu telefonu.

Na ekranie smartfona widzimy aktualny podgląd kadru, a dodatkowo możemy także wyświetlić informacje o ustawieniach fotografowania. Możemy zmieniać podstawowe parametry ekspozycji: czas migawki, wartość przysłony, czułość ISO oraz kompensację ekspozycji. Poza tym mamy możliwość wybrania trybu balansu bieli, wyzwalania migawki (pojedyncze, seryjne, samowyzwalacz) oraz trybu obszaru AF (punktowy lub wykrywanie twarzy połączone ze śledzeniem). Brakuje natomiast wyboru formatu zapisywanego pliku, trybu pomiaru światła, czy profilu obrazu. Ostrość ustawiana jest automatycznie po dotknięciu w odpowiednim miejscu na ekranie, a migawka wyzwalamy dotykając dużego guzika pod widokiem kadru. Wykonane zdjęcie możemy podejrzeć bezpośrednio w telefonie, również w powiększeniu. Całkiem szerokie opcje oferuje również tryb nagrywania wideo.

Łączność działała się bez problemów, zarówno poprzez Bluetooth, jak i Wi-Fi, nie mamy także żadnych zarzutów odnośnie jej stabilności. Cieszy bardzo szybkie wyzwolenie migawki po użyciu dotykowego guzika na ekranie smartfonu, natomiast wskazywanie punku AF odbywa się z pewnym opóźnieniem. Ponadto, na wybór kolejnego punktu AF musimy poczekać kilka sekund, aż ramka zmieni kolor z zielonej (potwierdzenie poprzedniej nastawy) na białą. Przesyłanie zdjęć odbywa się odpowiednio szybko, także tych w pełnej rozdzielczości. Nie można natomiast kopiować RAW-ów – te zostaną automatycznie przekonwertowane do JPEG-ów. Aparat pozwala także na transfer filmów w rozdzielczości 4K.