Niniejsza tabela przedstawia porównanie podstawowych własności testowanej Tokiny do innych obiektywów standardowych o świetle f/1.4 przeznaczonych do bezlusterkowców z matrycą APS-C.

Tokina ATX-M 33 mm f/1.4 X nie wyróżnia się tutaj niczym szczególnym. Jest raczej w środku stawki, jeśli chodzi o rozmiary i wagę.

Na poniższym zdjęciu Tokina stoi pomiędzy Sigmą C 30 mm f/1.4 DC DN a Fujinonem XF 35 mm f/1.4 R.

----- R E K L A M A -----

Testowany obiektyw rozpoczyna się metalowym bagnetem, który otacza styki i tylną soczewkę. Owa soczewka ma średnicę 24 mm, jest nieruchoma i znajduje się na głębokości około pół centymetra względem styków. Jej otoczenie jest ciemne, matowe i wyposażone w karbowania. Z tej strony wszystko wygląda więc bardzo dobrze.

Właściwy korpus obiektywu rozpoczyna się wąskim metalowym pierścieniem, na którym z jednej strony znajdziemy napis Tokina, a z drugiej oznaczenie średnicy filtrów, czyli „ø52”.

Kolejny element to pierścień do zmiany wartości przysłony, który ma szerokość niespełna 1 cm, a po bokach wyposażono go w drobne karbowanie ułatwiające uchwyt. Pierścień ten pracuje płynnie i oferuje zakres od f/1.4 do f/16 wraz z dodatkową pozycją A, która pozwala na automatyczny wybór wartości przysłony przez aparat.

Idąc dalej mamy spory i nieruchomy fragment obudowy, którego szerokość wynosi 20 mm. Mamy na nim napis „atm-x 33mm F1.4 X” oraz „0.4m/1.32ft”.

Największym elementem korpusu Tokiny jest pierścień do manualnego ustawiania ostrości, który ma szerokość aż 36 mm. Nie zajdziemy na nim żadnych znaczników, ani skali odległości. Jest on za to prawie w całości pokryty drobnym karbowaniem. Pierścień ten pracuje z przełożeniem elektronicznym i przebieg całego zakresu odległości wymaga obrotu nim o kąt około 300 stopni. To duża wartość pozwalająca na komfortowe nastawy.

Omawiany obiektyw kończy się nieruchomym fragmentem obudowy, który prawie od razu przechodzi w bagnet do mocowania osłony przeciwsłonecznej.

Przednia soczewka ma średnicę 34 mm, jest dość płaska oraz nieruchoma. Otacza ją nierotujące mocowanie filtrów o średnicy 52 mm.

Jeśli chodzi o konstrukcję optyczną, producent deklaruje, że mamy tutaj do czynienia z 10 soczewkami ustawionymi w 9 grupach. Trochę temu przeczy dostarczony przez tego samego producenta schemat optyczny, który faktycznie pokazuje 10 soczewek, ale ustawionych w 8 grupach. Gdy spojrzymy na schemat optyczny bliźniaczego Viltroksa, okazuje się, że dwie soczewki najbliższe bagnetowi, które na schemacie Tokiny są ze sobą sklejone, tak naprawdę są osobnymi elementami – grup jest więc faktycznie dziewięć. Tokina mówi o zastosowaniu tylko jednego elementu specjalnego, który jest wykonany ze szkła niskodyspersyjnego SD. Viltrox za to wspomina o jeszcze jednym elemencie, który został wykonany ze szkła o wysokim współczynniku załamania światła. Widocznie ten współczynnik nie był na tyle wysoki dla Tokiny, żeby ona o nim wspomniała.

Wewnątrz znajdziemy jeszcze kołową przysłonę o dziewięciu listkach, którą możemy domknąć maksymalnie do wartości f/16.

Kupujący dostaje w zestawie oba dekielki i, co ciekawe, filtr ochronny.