Jak już wspomnieliśmy w pierwszym rozdziale tego testu, Sigma S 500 mm f/5.6 DG DN OS jest pierwszym obiektywem tego typu przeznaczonym do pełnoklatkowych bezlusterkowców. Z konieczności musimy więc ją porównać do starszych konstrukcji. W naszej tabeli umieściliśmy więc wiekowego Zeissa, prostego optycznie Samyanga, natomiast z bardziej współczesnych instrumentów znalazły się tam Nikkor i Pentax. Oba słabo nadają się jednak do bezpośrednich porównań. Po pierwsze, są przecież przeznaczone do lustrzanek. Po drugie, Pentax ma dłuższą ogniskową, a więc zauważalnie większą źrenicę wejściową, natomiast w Nikkorze zastosowano układ Fresnela. Ciekawe jest jednak to, że Sigma była w stanie zastosować klasyczną technologię i przy jej wykorzystaniu zaoferować obiektyw jednocześnie krótszy i lżejszy od Nikkora.

Na poniższym zdjęciu Sigma S 500 mm f/5.6 DG DN OS stoi pomiędzy lustrzankową Sigmą A 35 mm f/1.4 DG HSM a Voigtlanderem Apo-Lantharem 2/50 wyposażonym w bagnet Sony FE.

Testowany obiektyw rozpoczyna się metalowym bagnetem, który otacza styki i dobrze zmatowiony oraz karbowany, wewnętrzny tubus. Wewnątrz tego tubusu, na głębokości ponad 3.5 cm, znajdziemy tylną, nieruchomą soczewkę, której średnica wynosi około 25 mm. Od tej strony wszystko wygląda więc bardzo dobrze.
----- R E K L A M A -----

Właściwy tubus obiektywu jest metalowy i rozpoczyna się nieruchomym, gładkim pierścieniem, na którym znajduje się biała kropka ułatwiająca mocowanie obiektywu do aparatu, a także numer 024 oznaczający rok produkcji instrumentu. Na następnej, już poszerzonej części, patrząc od góry, znajdziemy napis MADE IN JAPAN oraz wartość minimalnego dystansu, z którego obiektyw ustawia ostrość czyli 3.2M/10.5FEET-∞.

Kolejny element to bardzo solidny łącznik statywowy dający możliwość obracania. Niestety nie można go w całości zdjąć z korpusu obiektywu, a szkoda. Czasami z takim obiektywem się sporo chodzi i nie używa się ani statywu, ani monopodu. Zdjęcie potężnego łącznika spowodowałoby wyraźny ubytek wagi i zwiększenie poręczności instrumentu. Można, co prawda, zdjąć samą stopkę, ale wymaga to odkręcenia aż czterech śrub. W tym aspekcie konkurencja oferuje zdecydowanie przyjemniejsze w użytkowaniu rozwiązania.

Na następnej części korpusu, patrząc od góry, znajdziemy napis z nazwą i parametrami obiektywu, po prawej stronie znajdziemy logo producenta oraz numer seryjny. Natomiast po lewej stronie mamy cały szereg przełączników. Pierwszy z nich, FOCUS, służy do ustawiania trybu pracy mechanizmu ustawiającego ostrość i mamy do wyboru dwa położenia: AF i MF. Kolejny przełącznik służy do ograniczania zakresu pracy autofokusa. Do wyboru mamy trzy położenia: FULL, od 10 metrów do nieskończoności i od minimalnego dystansu do 10 metrów. Dalej mamy przełącznik OS sterujący stabilizacją optyczną (tryby 1, 2 i OFF), a na samym końcu przełącznik podpisany jako CUSTOM, dający wybór pomiędzy pozycjami OFF, C1 i C2 i służący do wyboru trybów pracy mechanizmu ustawiającego ostrość zapisanych przez użytkownika po skalibrowaniu obiektywu przez Sigma USB Dock.

Idąc dalej natrafiamy na duży, mający szerokość 33 mm pierścień do manualnego ustawiania ostrości. Jest on karbowany, pozwala na wygodny i pewny uchwyt, a jednocześnie pracuje równo i z przełożeniem elektronicznym. Przebieg całej skali odległości wymaga obrotu nim o kąt około 180 stopni i to przy szybkim obrocie. Gdy zwolnimy pracę, jesteśmy w stanie dojść do wartości na poziomie 270–280 stopni, a to pozwala na bardzo precyzyjne nastawy.

Kolejnym elementem jest pierścień do zmiany przysłony, który ma szerokość 14 mm i w połowie pokrywa go drobne karbowanie. Pierścień posiada znaczniki od f/5.6 do f/32 z krokiem 1/3 EV oraz pozycję A, która pozwala na automatyczny wybór wartości przysłony poprzez korpus aparatu. Pierścień może też pracować płynnie, bo wybór trybu jego pracy umożliwia specjalny przełącznik CLICK ON/OFF.

Dalej znajduje się nieruchomy fragment obudowy, na którym mamy znaczek „S” oznaczający przynależność obiektywu do serii „Sport", przełącznik LOCK służący do blokowania pozycji pierścienia przysłon oraz wspomniany już przełącznik CLICK ON/OFF. Dodatkowym elementem, który tu znajdziemy są trzy okrągłe przyciski FOCUS LOCK, które na dodatek są programowalne.

Kolejna część obiektywu to rozszerzający się fragment obudowy zawierający przedni układ soczewek. Sama przednia soczewka jest nieruchoma, ma średnicę 85 mm i otacza ją nierotujące mocowanie filtrów o średnicy 95 mm oraz rant, do którego możemy przymocować dołączaną w zestawie osłonę przeciwsłoneczną.

Jeśli chodzi o konstrukcję optyczną, to jak na teleobiektyw stałoognioskowy o świetle f/5.6 jest ona naprawdę imponująca. Zastosowano tutaj aż 20 soczewek ustawionych w 14 grup. Użyto w sumie aż pięciu elementów niskodyspersyjnych: trzech wykonanych ze szkła FLD i dwóch ze szkła SLD. Warto przy tym nadmienić, że aż trzy z tych elementów niskodyspersyjnych znajdują się w dużym przednim układzie soczewek. Wewnątrz znajdziemy jeszcze kołową przysłonę o 11 listkach, którą możemy domknąć maksymalnie do wartości f/32.

Według zapewnień producenta obiektyw ma mieć podwyższoną odporność na warunki atmosferyczne. Bagnet mocowania, pierścień do ręcznego ustawiania ostrości, przełączniki i złącza zewnętrzne są wyposażone w uszczelki, co zapobiega przedostawaniu się kurzu i brudu do obiektywu. Co więcej, przednia soczewka obiektywu jest pokryta wodoodporną i olejoodporną powłoką, która ułatwia konserwację w przypadku dostania się do obiektywu kropelek wody lub kurzu.

Kupujący dostaje w zestawie oba dekielki, osłonę przeciwsłoneczną, wbudowany ale dający możliwość częściowego odkręcenia łącznik statywowy oraz sztywny, a jednocześnie stosunkowo solidny futerał.

Stabilizacja optyczna

W informacji prasowej dostarczonej przez producenta znajdziemy informację o tym, że zastosowana stabilizacja optyczna może pracować ze skutecznością sięgającą 5 EV.

Aby sprawdzić te deklaracje, wykonaliśmy po kilkadziesiąt zdjęć na każdym z czasów ekspozycji od 1/640 do 1/6 sekundy zarówno dla stabilizacji włączonej jak i wyłączonej. Dla każdego z tych czasów wyznaczyliśmy odsetek zdjęć poruszonych i wykreśliliśmy go w zależności od czasu ekspozycji wyrażonego w EV (przy czym 0 EV odpowiada czasowi 1/500 sekundy).

Jak widać maksymalna odległość obu krzywych od siebie sięga około 4 EV. Jest to wynik trochę niższy od deklaracji producenta, ale i tak bardzo dobry. Jeśli obiektyw w naszych testach stabilizacji osiąga poziom co najmniej 4 EV, to zawsze zasługuje w tej kwestii na pochwały.