Zobaczmy więc jak na tym tle wyglądają osiągi obiektywu Nikkor Z 135 mm f/1.8 S Plena. Wyniki, jakie uzyskał on w centrum kadru, na brzegu matrycy APS-C/DX i na brzegu pełnej klatki są zaprezentowane na poniższym wykresie.

Nawet szybki rzut okiem na powyższy wykres, pozwala nam stwierdzić, że wstęp do niniejszego rozdziału, w kolejnych testach prowadzonych na Nikonie Z7, będzie wymagał przeredagowania. Nikkor 1.8/135 prezentuje tutaj tak świetne osiągi, że bije wszystkie rekordy i to z ogromnym zapasem.

Już na maksymalnym otworze względnym mamy do czynienia z bardzo wysokim poziomem 77 lpmm. Lekkie przymknięcie przysłony do f/2.0 podnosi rozdzielczość do prawie 83 lpmm, natomiast wspomniane rekordy pojawiają się na przysłonach f/2.8 i f/4.0. W pierwszym przypadku mamy do czynienia z wartością 92.4 +/- 1.3 lpmm, natomiast w drugim z jeszcze wyższym wynikiem 93.5 +\- 0.5 lpmm. Chyba nie musimy dodawać tutaj nic więcej.

Jeśli chodzi o brzeg matrycy APS-C/DX, to nadal możemy rozpływać się w zachwytach. Nawet na f/1.8 mamy do czynienia z wynikiem prawie 56 lpmm, który znajduje się bardzo wysoko ponad poziomem przyzwoitości. Natomiast najwyższe rezultaty widzimy tutaj na przysłonach f/4.0 i f/5.6, gdzie wartości funkcji MTF50 docierają do świetnego poziomu 79-81 lpmm.

Żadnych zastrzeżeń nie można mieć też do zachowania na brzegu pełnej klatki. Obraz jest tam w pełni użyteczny już od maksymalnego otworu względnego, a jednocześnie maksymalne osiągi docierają do bardzo dobrych poziomów 73-74 lpmm.

Nie mamy więc wątpliwości, że pod względem rozdzielczości Nikon zaoferował nam tutaj obiektyw wybitny, który wydaje się wyraźnie ostrzejszy od testowanych wcześniej modeli takich jak Sony FE 135 mm f/1.8 GM czy Samyang AF 135 mm f/1.8 FE.

Na końcu tego rozdziału tradycyjnie przedstawiamy wycinki zdjęć naszej tablicy do pomiarów rozdzielczości pobrane z plików JPEG, zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.

Nikon Z7, JPEG, 135 mm, f/1.8

Nikon Z7, JPEG, 135 mm, f/4.0