Aberracja chromatyczna

Jedną z typowych bolączek starszych standardów o świetle f/1.4 i f/1.8 była zauważalna, a momentami nawet spora podłużna aberracja chromatyczna. Trudno się temu dziwić, bo były to obiektywy zawierające 6-7 soczewek, pośród których na próżno było szukać elementów specjalnych. Panasonic zrobił tutaj krok do przodu i w swojej konstrukcji użył jednego elementu wykonanego ze szkła o niskiej dyspersji oraz drugiego, w przypadku którego użyto szkła o wysokim współczynniku załamania światła.

Efekty są doskonale widoczne na poniższych wycinkach. Panasonic S 50 mm f/1.8 nie ma istotnych problemów z podłużną aberracją chromatyczną. Nawet na maksymalnym otworze względnym zabarwienie obrazów pozaogniskowych jest niewielkie i nie powinno stwarzać żadnych problemów na zdjęciach z życia wziętych.

Brzeg pełnej klatki wypada tutaj dobrze, bo aberracja słabo zależy od wartości przysłony i wszędzie trzyma się wartości małych. Trochę inaczej jest dla brzegu matrycy APS-C, gdzie mamy wyraźniejszą zależność od użytej przysłony. W okolicach maksymalnego otworu względnego mamy więc wyniki leżące na granicy poziomu małego oraz średniego i dopiero mocniejsze przymknięcie przysłony sprowadza je do wartości małych.

W ogólności nie są to rezultaty, na które można jakoś narzekać, ale tutaj nie mamy absolutnie żadnej poprawy w stosunku do starszych konstrukcji.

S1R II, 50 mm, RAW, f/1.8	S1R II, 50 mm, RAW, f/11.0

Aberracja sferyczna

Pierwsze zdjęcia z niniejszego rozdziału pokazują minimalny efekt pływania ogniska. Najłatwiej go zauważyć porównując zdjęcia uzyskane na przysłonach f/1.8 i f/3.5. W tym pierwszym przypadku głębia ostrości rozkłada się równo wokoło wartości 0, natomiast na f/3.5 jest minimalnie przesunięta w stronę fotografującego.

O tym, że aberracja sferyczna nie została skorygowana do końca, przekonują nas też rozogniskowane krążki światła uzyskane przed i za ogniskiem. Mamy tutaj klasyczny objaw omawianej wady, a więc miękkie krawędzie krążka w jednym przypadku oraz jasna obwódka w drugim.

Na maksymalnym otworze względnym rozdzielczość obrazu w centrum kadru wciąż jednak jest rozsądna, a to wskazuje na to, że aberracja sferyczna nie może być bardzo duża.

S1R II, 50 mm, f/1.8, przed	S1R II, 50 mm, f/1.8, za