Sony Carl Zeiss Sonnar T* FE 35 mm f/2.8 ZA - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
W przypadku obiektywów stałoogniskowych o świetle f/2.8 rzadko obserwujemy problemy z podłużną aberracją chromatyczną. Zeiss Sonnar 2.8/35 FE nie jest tutaj wyjątkiem. Na maksymalnym otworze względnym lekkie zabarwienie obrazów pozaogniskowych daje się zauważyć, ale na pewno nie jest ono problemem, tym bardziej, że znika praktycznie całkowicie po przymknięciu przysłony o jedną wartość.
Bardzo ładnie korygowana jest także poprzeczna aberracja chromatyczna, co doskonale pokazuje poniższy wykres.
Niezależnie od wielkości użytego detektora i otworu względnego, zmierzone przez nas wartości nie przekraczają poziomu 0.06%. Są to więc rezultaty bardzo małe, przez co na rzeczywistych zdjęciach poprzeczna aberracja chromatyczna nie powinna nam w ogóle przeszkadzać.
A7R II, RAW, f/2.8 | A7R II, RAW, f/11.0 |
Aberracja sferyczna
Testowany obiektyw nie pokazuje efektu „pływania” ogniska, ani charakterystycznej mgiełki na maksymalnym otworze względnym, która jest najczęściej związana ze źle skorygowaną aberracją sferyczną. Wydaje się więc, że Sonnar 2.8/35 FE nie ma zauważalnych problemów z tą wadą. Jej minimalny wpływ daje się dojrzeć tylko w przypadku porównania wyglądu rozogniskowanych krążków światła uzyskanych przed i za ogniskiem. Nie wyglądają one identycznie, bo w przypadku krążka uzyskanego za ogniskiem widzimy niewielką obwódkę na brzegu.
A7R II, f/2.8, przed | A7R II, f/2.8, za |