Autofokus

Autofokus Viltroksa AF 56 mm f/1.7 Air sprawdzaliśmy podłączając go do korpusów Fujifilm X-T2 oraz X-T30. W obu przypadkach praca mechanizmu była bezgłośna i średnio szybka, bo pełen przebieg zakresu odległości i potwierdzenie ostrości zajmowało typowo 0.6-0.8 sekundy. Praca ta była często minimalnie spowalniana przez lekką i wykonaną szybko oscylację przy właściwym położeniu ogniska.

Jeśli chodzi o celność mechanizmu, to zauważyliśmy pewne różnice pomiędzy obydwoma korpusami. Starszy X-T2 obsługiwał Viltroksa znacznie gorzej i tutaj zdarzało się naprawdę sporo pomyłek i kompletnych pudeł. Bywały nawet momenty, gdy autofokus konsekwentnie ustawiał się źle i dopiero trzecie lub czwarte przyciśnięcie spustu migawki ustawiało go we właściwej pozycji.

Zastosowanie nowszego korpusu, jakim jest X-T30, spowodowało wyraźne polepszenie kultury pracy autofokusa. Pomyłek i notorycznych pudeł było znacznie mniej, choć nadal prezentowane zachowanie było gorsze niż u firmowych Fujinonów.

Trochę lepiej było w przypadku aparatu X-E5 - pomyłki, choć obecne, należały w gruncie rzeczy do rzadkości. Często natomiast dało się zauważyć wspomniane wyżej lekkie oscylowanie wokół punktu ostrości.

Poniższe zdjęcie pokazuje wyraźnie, że testowany Viltrox nie miał pokazywał żadnej tendencji do ustawiania ostrości przed lub za właściwym obiektem.

Fujifilm X-T2, f/1.7

Oddychanie

Testy oddychania obiektywu, czyli zmiany zawartości filmowanego kadru przy przeostrzaniu, przeprowadzamy przeostrzając manualnie przy domkniętej przysłonie od nieskończoności do minimalnej odległości ogniskowania i sprawdzając, na ile zmieniło się wskutek tego procesu pole widzenia obiektywu.

Zmianę kadru w zakresie od 0 do 5% uważamy za małą. Między 5 a 10% mówimy o poziomie średnim. Zazwyczaj są to też maksymalne wartości, z jakimi są w stanie poradzić sobie algorytmy kompensacji oddychania obecne w niektórych korpusach. Między 10 a 15% będziemy mówić o poziomie dużym, a powyżej 15% o bardzo dużym.

Tak prezentuje się nagranie testowe dla omawianego instrumentu:

W oparciu o powyższe nagranie, porównując stopklatki przed i po przeostrzeniu, możemy oszacować, że oddychanie testowanego obiektywu wynosi około 4%. Mamy zatem do czynienia z małym poziomem tej wady, choć zbliżającym się już do wartości średnich. Nadal jednak oddychanie w przypadku Viltroxa AF 56 mm f/1.7 Air nie powinno być większym problemem w praktycznych sytuacjach.