Autofokus

W testowanym obiektywie zastosowano liniowy silnik HLA (High-response Linear Actuator), który ma łączyć w sobie przyspieszoną prędkość ustawiania ostrości z wyjątkową dokładnością.

Ważne jest jednak to, że celność mechanizmu ustawiania ostrości jest bardzo dobra. Była ona taka w praktycznie wszystkich stosowanych w naszym teście kombinacjach, czyli nie zależała od tego, którego korpusu używaliśmy i czy pracowaliśmy w studio, czy w terenie. Tutaj kultura pracy autofokusa jest więc godna drogiej, profesjonalnej stałki.

Jeśli chodzi o tendencję do ustawiania ostrości przed lub za właściwym obiektem, nie zauważyliśmy jej na żadnym korpusie użytym w teście.

A7R IIIa, f/2.0

A7R V, f/2.0

Oddychanie

Testy oddychania obiektywu, czyli zmiany zawartości filmowanego kadru przy przeostrzaniu, przeprowadzamy przeostrzając manualnie przy domkniętej przysłonie od nieskończoności do minimalnej odległości ogniskowania i sprawdzając, na ile zmieniło się wskutek tego procesu pole widzenia obiektywu.

Zmianę kadru w zakresie od 0 do 5% uważamy za małą. Między 5 a 10% mówimy o poziomie średnim. Zazwyczaj są to też maksymalne wartości, z jakimi są w stanie poradzić sobie algorytmy kompensacji oddychania obecne w niektórych korpusach. Między 10 a 15% będziemy mówić o poziomie dużym, a powyżej 15% o bardzo dużym.

Tak prezentuje się nagranie testowe dla omawianego instrumentu:

W oparciu o powyższe nagranie, porównując stopklatki przed i po przeostrzeniu, możemy oszacować, że oddychanie testowanego obiektywu wynosi około 31%. Poziom tej wady jest zatem ogromny i zupełnie nieprzystający do obiektywu, po który przecież filmowcy mogą sięgnąć równie chętnie jak fotografowie.

Sigma przebiła przy okazji swój niechlubny rekord z modelu S 500 mm f/5.6 DG DN OS (28%), a my możemy wysnuć hipotezę, że inżynierowie z Aizu mogliby się nieco dokształcić w zakresie korygowania oddychania w obiektywach o dłuższych ogniskowych albo przynajmniej dać temu aspektowi nieco wyższy priorytet przy projektowaniu optyki.

Na koniec dla porządku dodajmy, że przy obecnym poziomie oddychania na minimalnej odległości ostrzenia efektywna ogniskowa testowanego obiektywu rośnie do okolic 260 mm, a światłosiła spada do f/2.6.