Aberracja chromatyczna

W przypadku konstrukcji optycznej testowanego Tamrona, producent nie pożałował elementów o niskiej dyspersji, a więc nasze oczekiwania odnośnie korygowania podłużnej aberracji chromatycznej były wysokie. I Tamron ich nie zawiódł, bo poniższe zdjęcia nie pokazują zauważalnych śladów tej wady i to niezależnie od tego jakiej ogniskowej użyjemy. Brawo!

Najspokojniej jest tutaj w środku zakresu ogniskowych, gdzie, niezależnie od użytego detektora, trzymamy się bardzo dobrego poziomu poniżej 0.04%. W przypadku krańców zakresu ogniskowych aberracja narasta wraz z przymykaniem przysłony, na 70 mm dość szybko, na 180 mm wyraźnie wolniej. Maksymalne wyniki nie wychodzą jednak ponad poziom 0.07%, a więc mamy tam do czynienia wciąż z wartościami małymi. W tej kategorii Tamron 70-180 mm f/2.8 G2 też zasłużył więc na pochwały.

Dla ścisłości warto jednak nadmienić, że droższy model Sony FE 70-200 mm f/2.8 II notował tutaj jeszcze odrobinę lepsze wyniki, bo w zasadzie wszystkie uzyskane przez niego rezultaty trzymały się poniżej wartości 0.06%.

A7R IIIa, RAW, 70 mm, f/2.8	A7R IIIa, RAW, 180 mm, f/16.0

Aberracja sferyczna

W przypadku krótszych ogniskowych aberracja sferyczna wydaje się być korygowana prawidłowo. Świadczy o tym brak pływania ogniska oraz podobny wygląd rozogniskowanych krążków światła uzyskanych przed i za ogniskiem. Sytuacja zmienia się jednak trochę w przypadku ogniskowej 180 mm. Tutaj widzimy lekkie przesuniecie głębi ostrości w dal, gdy zmieniamy przysłonę od f/2.8 do f/4.0. Ponadto, krążki światła pokazują więcej różnic - w szczególności ten uzyskany przed ogniskiem pokazuje wyraźnie jaśniejszą otoczkę.

Wydaje się więc, że aberracja sferyczna daje się we znaki na ogniskowej 180 mm, co jest zgodne z wynikami testu rozdzielczości, gdzie właśnie ten kraniec zakresu wypadał najgorzej.

A7R IIIa, 125 mm, f/2.8, przed	A7R IIIa, 125 mm, f/2.8, za
A7R IIIa, 180 mm, f/2.8, przed	A7R IIIa, 180 mm, f/2.8, za