Niniejsza tabela przedstawia porównanie podstawowych parametrów testowanej Sigmy do innych obiektywów o ogniskowych 11-13 mm, które są wyposażone w autofokus i przeznaczono je do współpracy z matrycami klasy APS-C/DX.

Sigma C 12 mm f/1.4 DC, jak na swój ultra szeroki kąt widzenia i świetne światło f/1.4, jest obiektywem naprawdę małym i lekkim. Lżejsze od niej są modele Sony i Samyanga (ten drugi tylko minimalnie), ale one mają przecież gorsze światło. Bardzo pouczające jest za to porównanie z Viltroksem, który jest od Sigmy znacznie większy oraz cięższy i to pomimo tego, że daje mniejszy kąt widzenia.

Na poniższym zdjęciu testowana Sigma stoi pomiędzy manualną wersją Samyanga 2/12 oraz Sony E 11 mm f/1.8.

----- R E K L A M A -----

Omawiany obiektyw rozpoczyna się metalowym bagnetem, który otacza styki i tylną soczewkę o średnicy 19 mm, znajdującą się tuż poniżej poziomu styków. Jest ona nieruchoma i otacza ją czarny, dobrze zmatowiony tubus. Od tej strony obiektyw jest więc szczelny i wszystko wygląda tak, jak należy.

Kolejny element to czarny, nieruchomy i gładki pierścień wykonany z tworzywa sztucznego, na którym znajdziemy nazwę i parametry obiektywu, znaczek z oznaczeniem serii Contemporary, białą kropkę ułatwiającą mocowanie do aparatu, niedawno zmieniony logotyp producenta, numer 025 oznaczający rok modelowy, a także informację o zakresie ustawiania ostrości (0.172M/0.565FEET – ∞) oraz miejscu produkcji (MADE IN JAPAN).

Idąc dalej natrafimy na pierścień do zmiany przysłony. Ma on szerokość tylko 6 mm i w znaczniej większości pokryto go karbowaniem ułatwiającym uchwyt. Na środku znalazły się za to znaczniki przysłon od f/1.4 do f/16, a także pozycja "A", która przestawia ustawianie przysłony w tryb automatyczny. Pierścień pracuje prawidłowo z krokiem 1/3 EV. Producent nie przewidział tutaj możliwości regulacji płynnej, co może być lekkim zawodem dla osób filmujących.

Największym elementem na obudowie obiektywu jest pierścień do manualnego ustawiania ostrości, który ma szerokość aż 30 mm. Nie ma na nim żadnych znaczników odległości, ani głębi ostrości, a jego większą część zajmuje gumowane karbowanie.

Pierścień ten pracuje z przełożeniem elektronicznym, a jednocześnie kultura jego pracy jest bardzo wysoka. Daje on zauważalny opór, ale w momencie jego przełamania praca jest płynna i naprawdę komfortowa. Tutaj naprawdę ma się wrażenie obcowania z mechanizmami z wyższej półki. Przebieg całego zakresu odległości wymaga obrotu pierścieniem o kąt około 180-190 stopni jeśli kręcimy szybko, natomiast przy wolniejszej pracy jesteśmy w stanie dojść do okolic 220 stopni. To spore wartości pozwalające na precyzyjne nastawy.

Ostatnim elementem korpusu obiektywu jest poszerzony pierścień, na którego rancie znajduje się bagnet do mocowania osłony przeciwsłonecznej.

Przednia soczewka jest lekko wypukła, nieruchoma i ma średnicę 34 mm. Otacza ją obudowa z ciemnymi napisami z podanymi podstawowymi parametrami oraz powtórzoną informacją o miejscu produkcji. Jeszcze dalej mamy nierotujące mocowanie filtrów o średnicy 62 mm.

Jeśli chodzi o konstrukcję optyczną, w obiektywie łącznie zastosowano aż 14 soczewek wchodzących w skład 12 grup optycznych. Mamy tam do czynienia z dwoma elementami niskodyspersyjnymi SLD oraz trzema obustronnie asferycznymi. Wewnątrz natrafimy jeszcze na kołową przysłonę o dziewięciu listkach, którą możemy domknąć maksymalnie do wartości f/16.

Kupujący dostaje w zestawie oba dekielki, tulipanową osłonę słoneczną oraz miękkie etui.