Venus Optics LAOWA Argus 33 mm f/0.95 CF APO - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Jeśli chodzi o podłużną aberrację chromatyczną, to jej wpływ widać na maksymalnym otworze względnym. Choć w przypadku tej przysłony ostrości jest na tyle mało, że trudno mówić, że tam cokolwiek widać. Na szczęście na otworze f/1.1 poprawia się zarówno jakość obrazu jak i korygowanie podłużnej aberracji chromatycznej. W ogólności problemów nie ma więc dużo, a biorąc pod uwagę dużą jasność omawianego obiektywu, nawet zachowanie obserwowane na f/0.95 można mu wybaczyć.
W tym przypadku problemów nie ma żadnych. Omawiana wada rośnie nieznacznie od 0.03% dla okolic maksymalnego otworu względnego do 0.04% po mocniejszym przymknięciu przysłony. Wartości 0.03-0.04% są uznawane za bardzo małe i nie powinny mieć praktycznie żadnego wpływu na pogorszenie jakości naszych zdjęć.
Nikon Z7, RAW, f/0.95 | Nikon Z7, RAW, f/11.0 |
Aberracja sferyczna
Na pierwszych zdjęciach zamieszczonych w niniejszym rozdziale można dojrzeć lekkie przesunięcie ogniska w kierunku większych odległości. Problemy z aberracją sferyczną potwierdza też wygląd rozogniskowanych krążków światła uzyskanych przed i za ogniskiem. Mamy tutaj wręcz książkowy obraz. Widać wyraźnie, że pierwszy krążek ma miękkie brzegi o jasności spadającej na samym końcu, a krążek drugi obarczony jest lekko jaśniejszą obwódką. Nie można też zapomnieć o "mgiełce", którą widać na obrazach uzyskiwanych przez Argusa na przysłonie f/0.95.
Mamy więc trzy klasyczne objawy złego skorygowania aberracji sferycznej. Nic więc dziwnego, że nasza ocena w tej kategorii nie może być dobra.
Nikon Z7, f/0.95, przed | Nikon Z7, f/0.95, za |