Autofokus

Autofokus Viltroksa 1.8/16 przetestowaliśmy w oparciu o aparaty Sony A7R IIIa oraz Sony A7R V. W obu przypadkach praca jest całkowicie bezgłośna i szybka. Przebieg całego zakresu odległości i potwierdzenie ostrości zajmuje zwykle 0.3-0.4 sekundy i jest to wynik bardzo dobry. Zauważyliśmy jednak tendencję do odrobinę wolniejszej pracy, gdy mechanizm przejeżdżał od nieskończoności do minimalnego dystansu. Warto jednak zaznaczyć, że Viltrox, w tej kategorii, ułatwił sobie trochę zadanie, bo ma naprawdę mały zakres do obsłużenia. Jego dystans minimalnej ostrości wynosi aż 0.27 metra i jest wyraźnie większy od 0.15 metra oferowanego przez Sony FE 16 mm f/1.8 G czy 0.13 metra Canona RF 16 mm f/2.8 STM.

Parametry jakie oferuje testowany obiektyw dają najczęściej dużą głębię ostrości, a to pozwala ukryć drobne błędy autofokusa i nie stawia wysoko poprzeczki w tej kategorii. Nic więc dziwnego, że celność mechanizmu ustawiającego ostrość była dobra i nie dawała istotnych powodów do narzekań.

Jeśli chodzi o tendencję do ustawiania ostrości przed lub za właściwym obiektem, nie zauważyliśmy jej na żadnym korpusie użytym w teście.

A7R IIIa, f/1.8

A7R V, f/1.8

Oddychanie

Testy oddychania obiektywu, czyli zmiany zawartości filmowanego kadru przy przeostrzaniu, przeprowadzamy przeostrzając manualnie przy domkniętej przysłonie od nieskończoności do minimalnej odległości ogniskowania i sprawdzając, na ile zmieniło się wskutek tego procesu pole widzenia obiektywu.

Zmianę kadru w zakresie od 0 do 5% uważamy za małą. Między 5 a 10% mówimy o poziomie średnim. Zazwyczaj są to też maksymalne wartości, z jakimi są w stanie poradzić sobie algorytmy kompensacji oddychania obecne w niektórych korpusach. Między 10 a 15% będziemy mówić o poziomie dużym, a powyżej 15% o bardzo dużym.

Tak prezentuje się nagranie testowe dla omawianego instrumentu:

W oparciu o powyższe nagranie, porównując stopklatki przed i po przeostrzeniu, możemy oszacować, że oddychanie testowanego obiektywu wynosi około 1%, czyli nie tylko jest małe, ale wręcz pomijalne. Brawo!