Aberracja chromatyczna

Nie ulega wątpliwości, że obiektyw o takim zakresie ogniskowych oraz tak dobrym świetle był trudny do skorygowania o podłużną aberrację chromatyczną. Konstruktorzy Sony musieli zdawać sobie z tego sprawę - nie bez przyczyny wyposażyli go w aż pięć soczewek wykonanych ze szkła o dwóch rodzajach niskiej dyspersji.

Te zabiegi dały doskonały rezultat, bo Sony FE 50-150 mm f/2 GM nie pokazuje najmniejszych problemów z omawianą wadą i to niezależnie od tego, której ogniskowej użyjemy. Zabarwienia nieostrości trudno tam dojrzeć nawet na maksymalnym otworze względnym.

Nieprzypadkowo ogniskowa 100 mm wypadała tak świetnie w kwestii rozdzielczości, bo okazuje się, że to ona właśnie koryguje poprzeczną aberrację najlepiej i w tym przypadku jest ona zupełnie znikoma. W przypadku obu krańców zakresu ogniskowych, aberracja ta lekko rośnie wraz z przymykaniem przysłony, rozpoczynając swój przebieg od około 0.04%, a kończąc na okolicach 0.06%. Wszystkie te wartości wciąż uznajemy jednak za małe, a więc zachowanie w tej kategorii możemy tylko i wyłącznie chwalić.

A7R IIIa, RAW, 50 mm, f/16.0	A7R IIIa, RAW, 100 mm, f/2.8

Aberracja sferyczna

Pierwsze zdjęcia z niniejszego rozdziału pokazują tylko minimalny efekt pływania ogniska. Tak samo minimalne problemy z aberracją sferyczną potwierdza wygląd rozogniskowanych krążków światła. Tutaj, na wszystkich ogniskowych, widzimy że krążek uzyskany za ogniskiem ma odrobinę jaśniejszą obwódkę niż ten sfotografowany przed ogniskiem. Wysoka rozdzielczość, jaką obiektyw pokazuje w centrum kadru już od maksymalnego otworu względnego, wskazuje jednak, że opisywane problemy z korygowaniem aberracji sferycznej nie mogą być duże i w tej kategorii też nie możemy mieć powodu do niepokoju.

A7R V, 50 mm, f/2.0, przed	A7R V, 50 mm, f/2.0, za
A7R V, 100 mm, f/2.0, przed	A7R V, 100 mm, f/2.0, za
A7R V, 150 mm, f/2.0, przed	A7R V, 150 mm, f/2.0, za