Niniejsza tabela przedstawia porównanie Nikkora MC 105 mm f/2.8 VR S do innych obiektywów makro klasy 100 mm wyposażonych w autofokus i przeznaczonych do pełnoklatkowych bezlusterkowców.

Choć Nikkor jest obiektywem sporym, numerem jeden pod względem wagi i gabarytów jest tutaj Canon, warto jednak pamiętać, że on ma lepszą od Nikkora skalę odwzorowania. Oba te obiektywy oraz model Sony są wyposażone w optyczną stabilizację obrazu.

Na poniższym zdjęciu Nikkor Z 2.8/105 MC stoi pomiędzy lustrzankowym Canonem EF 100 mm f/2.8L IS USM oraz bezlusterkową Sigmą A 105 mm f/2.8 DG DN. Dobrze widać tutaj spore rozmiary Nikkora, który jest zauważalnie większy od starszego modelu Canona też przecież wyposażonego w cichy silnik USM oraz optyczną stabilizację obrazu.

----- R E K L A M A -----

Testowany obiektyw rozpoczyna się metalowym bagnetem, który otacza styki i tylną, nieruchomą soczewkę o średnicy 32 mm. Otoczenie tej soczewki jest dobrze wyczernione, zmatowione i wykarbowane, a jednocześnie nie widzimy tam żadnych elementów elektroniki. Od tej strony wszystko wygląda więc bardzo dobrze.

Pierwszym elementem właściwego korpusu Nikkora jest nieruchomy, metalowy i czarny pierścień, na którym znajdziemy białą kropkę ułatwiającą mocowanie obiektywu do aparatu, napis z parametrami obiektywu, przełącznik AF/MF służący do wyboru trybu pracy mechanizmu ustawiającego ostrość, kolejny przełącznik dający możliwość wyboru zakresu pracy autofokusa (FULL, 0.29-0.5 metra), numer seryjny, zakres pracy mechanizmu ustawiającego ostrość (∞–0.29m/0.96ft), a także informację o tym, że obiektyw wyprodukowano w Tajlandii.

Idąc dalej natrafimy na karbowany pierścień sterujący o szerokości 7 mm, który może służyć do bezgłośnego sterowania przysłoną lub kompensacji ekspozycji. Jego praca jest płynna i odbywa się z właściwym oporem.

Następną częścią jest nieruchomy fragment obudowy, na którym znajdziemy wyświetlacz OLED z najważniejszymi informacjami – umożliwia on szybkie sprawdzenie parametrów przysłony, odległości zdjęciowej i głębi ostrości bezpośrednio na obiektywie. Do zmiany wyświetlania tych parametrów służy umieszczony obok przycisk DISP. Jeszcze dalej znajdziemy przycisk funkcyjny L-Fn, do którego można przypisać jedną z wielu dostępnych funkcji. Tutaj znajduje się także tabliczka z nazwą serii "Nikkor S" oraz logo producenta.

Największym elementem obiektywu jest pokryty gumowanym karbowaniem pierścień do manualnego ustawiania ostrości, który ma szerokość aż 47 mm. Pierścień ten pracuje płynnie, z przełożeniem elektronicznym oraz z należytym oporem. Nie znajdziemy przy nim żadnej skali odległości, ani głębi ostrości. Przebieg całego zakresu odległości słabo zależy od zastosowanej prędkości obrotu i wymaga obrotu o kąt około 700 stopni. To bardzo duża wartość pozwalająca na precyzyjne nastawy. Warto jednak pamiętać, że znaczna część tego przedziału przypada na okolice zakresu makro. Gdy robimy normalne zdjęcia, przejście od odległości 0.5 metra do nieskończoności wymaga już obrotu o znacznie mniejszy kąt wynoszący około 100 stopni. To jednak także pozwala na komfortową pracę.

Kolejnym elementem jest nieruchomy, wykonany z tworzywa sztucznego pierścień, który też w części jest pokryty gumowanym karbowaniem. Przechodzi on w następny, tym razem gładki pierścień, na którym naniesiono nazwę i parametry obiektywu. Omawiany instrument kończy się bagnetem do mocowania dołączanej w zestawie osłony przeciwsłonecznej.

Przednia soczewka jest nieruchoma, stosunkowo płaska i ma średnicę 47 mm. Otacza ją karbowany tubus, a także nierotujący gwint filtrów o średnicy 62 mm.

Producent zaznacza, że dokładne uszczelnienie wszystkich ruchomych części tubusu oraz mocowania obiektywu ma zapewnić ochronę przed kurzem i wilgocią. Natomiast powłoka fluorowa umieszczona na przedniej soczewce ma chronić przed wodą, pyłem i brudem.

Warto jeszcze nadmienić, że w przypadku zastosowania skali odwzorowania 1:1, przednia soczewka obiektywu znajduje się w odległości około 11 centymetrów od fotografowanego obiektu, a maksymalny otwór względny zmniejsza się do f/4.5.

Jeśli chodzi o konstrukcję optyczną, mamy tutaj do czynienia z 16 soczewkami ustawionymi w 11 grupach. Trzy soczewki wykonano z niskodyspersyjnego szkła ED, a jednej nadano kształt asferyczny. Wewnątrz znajdziemy kołową przysłonę o dziewięciu listkach, którą można maksymalnie domknąć do wartości f/32.

Kupujący dostaje w zestawie oba dekielki, osłonę przeciwsłoneczną i miękki futerał. Jest on jednak tak cienki, że trudno mówić, żeby spełniał jakieś wyjątkowe funkcje ochronne. W tej cenie i w tej klasie sprzętu oczekiwalibyśmy czegoś zdecydowanie bardziej solidnego i gustownego.

Stabilizacja obrazu

Chcąc sprawdzić skuteczność mechanizmu stabilizacji optycznej testowanego Nikkora, wykonaliśmy po kilkadziesiąt zdjęć na każdym z czasów ekspozycji od 1/160 do 1/2.5 sekundy zarówno dla stabilizacji włączonej jak i wyłączonej. Dla każdego z tych czasów wyznaczyliśmy odsetek zdjęć poruszonych i wykreśliliśmy go w zależności od czasu ekspozycji wyrażonego w EV (przy czym 0 EV odpowiada czasowi 1/125 sekundy).

Maksymalna odległość obu krzywych od siebie sięga prawie 4 EV i na taką właśnie wartość oceniamy skuteczność stabilizacji testowanego Nikkora. Warto tutaj pamiętać, że wszystkie wyniki od okolic 4 EV w górę uznajemy za bardzo dobre, więc testowany obiektyw można w tej kategorii pochwalić.